![]({
"default": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/unnamed-8-750f9_1800x1010.jpg",
"tablet-wide": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/unnamed-8-750f9_1280x720.jpg",
"tablet-small": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/unnamed-8-750f9_968x544.jpg",
"phone-wide": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/unnamed-8-750f9_680x.jpg"
})
Design en dementie, hoe kwam je op deze combinatie?
In mijn laatste studiejaar had ik een bijbaan in de zorg én mocht ik voor een verzorgingstehuis een ‘belevingshoek’ ontwerpen. Heel boeiend, dus ik dacht: deze richting lijkt me wel wat. Maar hoe? Daarom ben ik de master Crossover Creativity gaan doen, waarin je sectoren met elkaar leert verbinden. Ik onderzocht hoe je via design het leven kunt verbeteren van demente mensen. Die communiceren moeilijk, dus moet je heel creatief zijn om aan informatie te komen.
Hoe ben je op de ADS-spiegel gekomen?
ADS staat voor algemene dagelijkse structuur. Die kun je mensen met dementie bieden door praktische handelingen voor te doen. Natuurlijk, een zorgverlener kan jouw tanden poetsen. Maar hoe langer jij dat zelf kunt, hoe beter. Autonomie is belangrijk voor iemands eigenwaarde en welzijn.
Je noemt jezelf healthcare innovator. Wat overheerst: zorg of creativiteit?
Dat laatste. Als je een prototype test, zie je vaak een mismatch tussen wat cliënten zeggen en doen. Design Thinking en goed observeren helpen daarbij. Snel een boterham en glas melk bij iemand naar binnen werken, is voor mij geen einddoel. Wel hoe je dat prettig doet, of beter: ze het zelf laat doen.
Hoe ben je in 2018 op Dutch Design Week beland?
Ik had me opgegeven voor Driving Dutch Design, een van ABN AMRO, de Beroepsorganisatie Nederlandse Ontwerpers (BNO) en Dutch Design Foundation. Daarbij word je een maand of tien gecoacht door een collega van ABN AMRO, in aanloop naar de Dutch Design Week. Elke maand bespreek je een ander onderwerp. Van goed pitchen tot de zakelijke kant: hoe verdien je genoeg om te kunnen blijven doen wat je leuk vindt?
Nuttig?
Enorm. Je gaat beter nadenken over je positionering. Ook ben ik financieel mondiger geworden. Eerst deed ik veel gratis. Nu durf ik om een tegenprestatie te vragen. Daar is niets mis mee. Verder doe je allerlei interessante contacten op, via de grote netwerken van BNO, DDW en ABN AMRO. Dat geeft al een boost, en dan staat je werk óók nog op Dutch Design Week!
Welke hulp kreeg je van ABN AMRO?
Prioriteiten leren stellen. Maar ook het netwerk van de bank was waardevol. En ze hebben een video van mijn werk gemaakt. Die is vaak bekeken, dus daar komt vast nog wel wat uit. Door exposure en publicaties ben ik bekender geworden en heb ik grotere opdrachten gekregen.
Zoals?
Ik ben benaderd door een zorgorganisatie. Ze hadden mijn ADS-spiegel gezien op DDW en wilden wel mijn pilotpartner worden. Ik test de spiegel bij ze op de werkvloer, mét cliënten. Mijn werk is dus niet alleen opgemerkt, maar voegt nu ook echt iets toe aan het leven van mensen. Daar doe ik het uiteindelijk voor. En ik kan er inmiddels van leven, ook niet onbelangrijk.
Zijn er meer ontwikkelingen?
Ik heb in Rotterdam-Overschie een veilige en dementievriendelijke boodschappenroute ontworpen: Blokkie om. Nu zijn we in een andere wijk een nieuw ontwerptraject gestart. Ook onderzoek ik buitenlandse mogelijkheden, samen met de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland.
Kortom: DDW was een goede ervaring?
Absoluut, maar er is nog veel te doen hoor! De sensoren van mijn ADS-spiegel ‘smart’ zien te krijgen, bijvoorbeeld. Een taai traject, dat ik grotendeels zelf betaal. Ik zoek dus naar funding, ook voor kwalitatief onderzoek. Binnen e-health wordt groei vaak gebaseerd op data. Ik denk dat je eerst de gebruikerservaring moet onderzoeken voordat je opschaalt.
Over Gerjanne
Gerjanne van Gink studeerde productvormgeving aan de HKU. Haar designs richten zich op mensen met dementie. Ze bedenkt en maakt ze vanuit Studio Gerjanne van Gink en Buro Zorgelozer, samen met Hilde de Wit. Ze ontwierp o.a. de ADS-spiegel, die dementen voorspiegelt hoe ze zich moeten verzorgen. En het Vergeet-mij-niet-pad©: markeringen op het wegdek, zodat het stadse tempo zich aanpast aan deze kwetsbare groep.
