DDW Trend: Troost en healing door emo-design

Angéline Behr vond troost in de betekenis en kracht van bloemen tijdens haar gevoelens van depressie tijdens haar afstuderen. Aan de hand van botanische studies, verhalen, mythen, legendes, pseudowetenschappelijke overtuigingen en andere ficties, ontwikkelde ze een typologie van planten en bloemen op basis van hun eigenschappen en hun vermogen om problemen op te lossen. Tussen bemiddeling, zachte geneeskunde en sjamanistisch ritueel helpt haar Imaginary Flower Therapy de moeilijkheden van het moderne leven te overwinnen.

Temporarily unavailable is een animatiefilm van Deborah van der Putten waarin ze haar gevoelen laat zien die ze had tijdens de burn-out als student op Design Academy Eindhoven. Deze film is bedoeld om te laten zien aan vrienden of familie als je zelf een burn-out hebt, zodat zij beter begrijpen hoe jij je voelt. Maar de film kan ook helpen om jezelf beter te begrijpen als je een burn-out ervaart. Het kan haast niet anders of het maakproces was voor Van der Putten ook een verwerkingsproces.

Emoties hoeven niet altijd privé te zijn maar kunnen ook gedeeld worden. Wat als we via onze kleding kunnen uitdrukken hoe we ons voelen? Niet door elke dag voor de kast een keuze te maken maar dankzij tech-fashion. The Mood Adaptive Dress is een jurk die dynamisch en expressief is door te schakelen tussen vooralsnog twee verschillende staten: subtiel en expressief. Je kunt zelf kiezen hoe je je voelt. De jurk is een hybride samenwerking tussen het Emerging Materials Lab van de TU Delft en de Vlaamse modeontwerper Jasna Rok.

Simon Dogger stelt met zijn Emotion Whisperer ook visueel gehandicapte mensen in staat om de emoties van hun gesprekspartner te ‘zien’. Een bril met camera en gezichtsherkenning scant het gezicht van de ander. Lacht deze of is deze blij of juist boos, dan registreert de camera dit en geeft een signaal aan trilapparaat dat de blinde person in zijn hand houdt en zo de emotie van de gesprekspartner voelt. 

Voor wie de controle over zijn emoties toch kwijt is kwijtgeraakt, wat zomaar kan gebeuren in deze tijd waarin emoties hoog oplopen, is er de app Sprekkie die het taboe op geestelijke problemen wil doorbreken en informatie geeft over psychische problemen. De app wil een ijsbreker zijn voor jongeren om over angst, schaamte, onzekerheid maar ook depressie, psychoses of misschien zelfs zelfmoordgedachten te praten. Bij de conceptontwikkeling ervan is nauw samengewerkt met 113 Zelfmoordpreventie, psychologen en maatschappelijk werkers. Juist met betere kennis in hun directe omgeving kunnen jongeren met psychische problemen beter worden geholpen. Slim en vriendelijk emo-design waaraan nu meer dan ooit behoefte is.

Wie deze tijdgeest als geen ander begrijpt – vanzelfsprekend – is Lidewij Edelkoort. Op een dubbelexpositie in het Van Abbemuseum (red. bekijk de 360˚ video) en De Kazerne in Eindhoven (red. bekijk de 360˚ video) New Melancholy gebruikt zij sfeervolle objecten als metafoor een nieuwe melancholie doe als een mist over de samenleving hangt. Een leren leunbank in de vorm van koeienlijf maar dan zonder hoofd. Een sobere uil gevouwen van een oude lap stoef die eigenlijk meer lijkt op een vogelverschrikker. Een tafel en stoel die zijn verstopt onder een strak cocon van latex en dus onmogelijk op te zitten. Een hardmetalen hobbelpaard met scherpe punten – kinderspeelgoed waarmee je eigenlijk niet kunt spelen omdat het te gevaarlijk is. Het zijn objecten die een onbestemd gevoel van droefheid oproepen en daarmee een metafoor zijn voor het onvervulde verlangen van melancholie.

Deze associatieve manier van expositiesmaken en trend forecasten is kenmerkend voor Lidewij. Het is een eerder een suggestie dan een keiharde mening. Maar eerlijk is eerlijk, de internationaal vermaarde trend forecaster slaat er de spijker mee op de kop. Wij leven inderdaad in tijden van droefheid en een verlangen naar rust. Melancholie, inderdaad.

Geschreven door Jeroen Junte, editor-in-chief DesignDigger.