#heyddw: κοίτα Nikoletta Karastathi

Om de week zetten we een van de meest interessante, spannende, intrigerende, grappige of bijzondere Instagram-posts met de hastag #heyddw in het zonnetje in een exclusief interview in ons online DDW-magazine. Deze week, de Griekse architect, docent en materiaalontwerper Nikoletta Karastathi.

Kun je iets meer over jezelf vertellen? Wie ben jij, waar kom je vandaan?

Hallo! Ik ben Nikoletta. Ik kom uit Athene, maar woon in Engeland. Daar heb ik gestudeerd en als architect gewerkt. Momenteel woon ik in Londen waar ik werk aan mijn PhD en les geef aan de UCL.

Als kind was ik altijd al op zoek naar creatieve manieren om mezelf bezig te houden. Ik heb ooit een emmer kleurrijke verf over onze nieuwe witte vloerbedekking gegooid, want ik was benieuwd naar wat voor vormen en kleuren er tevoorschijn zouden komen! Constante nieuwsgierigheid en creativiteit zijn mijn belangrijkste drijfveren. Ik ben geïnteresseerd in architectuur, textiel en in de samenstelling van materialen. Ik hecht veel waarde aan samenwerkingen met mensen uit andere disciplines. Daardoor heb ik de afgelopen jaren samengewerkt met computerwetenschappers, antropologen, dokters en wetenschappers. Mijn werk heeft zich ontwikkeld en is tot bloei is gekomen dankzij deze samenwerkingen.

Je hebt via Instagram jouw BIO PLEXIS project met ons gedeeld. Kun je iets meer over dit project vertellen?

Mensen en micro-organismen bestaan naast elkaar in een bijzonder complexe verhouding. Sommige micro-organismen zijn nuttig voor ons lichaam, terwijl andere schadelijk kunnen zijn. Het is belangrijk te begrijpen wat voor relatie de micro-organismen met hun omgeving en andere materialen hebben. Die kennis kan namelijk helpen bij het hervinden van een balans tussen onszelf en de micro-organismen, en de manier waarop we onze omgeving ervaren.

Bio - PLEXIS is een speculatief project dat de verbindingen tussen die relaties onderzoekt aan de hand van zelfgemaakt textiel met aanpasbare materiaalsamenstelling. Er is een serie prototypes met garens die in verschillende materialen, zoals bijvoorbeeld bijenpollen, achaii en levende zeealgen, zijn gedrenkt. Deze materialen zijn gekozen omdat ze eigenschappen bezitten die tegen besmettelijke bacteriën beschermen.

Je bent afgestudeerd als architect. Hoe komt het dat je nu kleding van biogaren ontwerpt?

Dat is een goede vraag! Als architect heeft de kant van het maken, creëren en onderzoeken mij altijd het meest aangetrokken. Ik geloof heel erg in innovatie door onderzoek en multidisciplinaire samenwerking. Dat kan binnen een kantoor misschien moeilijk te realiseren zijn. Daarom was ik altijd op zoek naar ontwerpwedstrijden waar ik mijn ideeën verder kon uitwerken.

Het begon allemaal toen ik mijn masters in Design and Emergence deed aan de universiteit van Newcastle. Ik hield me toen bezig met breien als een productiemethode en keek naar natuurlijke vezels en hoe die op hun omgeving reageren. Ik heb altijd interesse gehad in de relatie tussen lichaam-materiaal-omgeving. Het bestuderen van die relaties door speculatieve kledingstukken was een link die daar op een natuurlijke manier uit voort kwam.

Waar doe jij inspiratie op?

Ik ben enorm geïnteresseerd in hoe dingen werken, wat de processen en mechanismes zijn, van micro- tot macroniveau. Het ontrafelen van de relaties die in de natuur bestaan tussen vorm-materiaal-omgeving is een belangrijke inspiratiebron. De complexiteit van bacteriën en cellen fascineert me enorm. Verder probeer ik ook te kijken naar dingen buiten mijn eigen discipline en hoe die een nieuw perspectief kunnen bieden voor mijn manier van werken.

Je doet momenteel een PhD aan de Barlett School of Architecture in Londen. Kun je al een tipje van de sluier oplichten? Waar gaat je onderzoek over?

Het gaat nog steeds om hetzelfde principes. Ik wil graag onderzoeken hoe ze op een architecturale schaal kunnen worden toegepast. Het doel, of de uitdaging, is om te onderzoeken hoe deze prototypes kunnen worden opgeschaald en wat de mogelijkheden zijn voor een interactieve 'derde huid' tussen onszelf en onze omgeving. Ik heb een structuurenveloppe voor ogen waarin vezels, textiel, lichaam, technologie en omgeving allemaal met elkaar verstrengeld en verbonden zijn.

Als je iemand mocht kiezen om mee te werken (een ontwerper, politicus, kunstenaar, wetenschapper, wie dan ook), wie zou je kiezen en waarom?

Oh! Dat is een moeilijke vraag. Er zijn zo veel mensen met wie ik graag zou willen samenwerken. Een belangrijke persoon, wiens werk altijd een enorme inspiratiebron voor me is geweest, is Neri Oxman. Ze werkt op het snijvlak van architectuur, materiële wetenschappen en digitale fabricage.

Wat is het meest bijzondere of opmerkelijke werk dat je ooit hebt gemaakt of ontworpen?

Wat ik heel leuk vond is het werk waarmee we een designwedstrijd hebben gewonnen toen ik bij Napper Architects werkte. Het gaat in op 'Information Design and Architecture: het verslaan van geneesmiddelenresistente infecties’. Dat was een geweldige ervaring. Ik mocht samenwerken met wetenschappers, clinici en programmeurs. Ik leerde van farmaceuten, ontwerpers en vooral ook van de interactie met de lokale bevolking. Een deel van het project werd in Rwanda uitgevoerd. Ik denk dat het echt een omslagpunt voor me was en ik vond het geweldig om de positieve invloed van dat werk te zien, de bewustmaking van het publiek.

Naast je PhD geef je ook nog les. Is er een bepaalde student die we in de gaten moeten houden, en waarom?

Houd de afstudeerexposities in de gaten! Er wordt aan fantastische dingen gewerkt. Ook als is het een moeilijk jaar, studenten stellen en onderzoeken de juiste vragen, over hoe we vooruit kunnen.

Welke impact heeft corona op jouw werk gehad en hoe zie jij de toekomst?

Het heeft zeker impact. Praktisch gezien, heb ik minder ruimte. Ik was van plan om prototypes op grote schaal uit te werken, maar dat is nu lastig. Aan de andere kant heb ik het aanrecht in mijn eigen keuken altijd als een laboratorium beschouwd. Het is ook wel interessant om te zien wat je met minder techniek kunt bereiken. Wat ik het meest mis, zijn de toevallige ontmoetingen en gesprekken die tot ideeën leiden. Als ik naar de toekomst kijk, denk ik dat we ons aan al het positieve moeten vasthouden en door moeten gaan met het zoeken naar creatieve oplossingen voor problemen.

Heb je verder nog nieuws dat je met de DDW-community zou willen delen?

Jazeker! Ik ben met een nieuw prototype begonnen, dus hopelijk kun je binnenkort meer van mijn werk zien. Houd mijn Instagram in de gaten!

Zoeken