#heyddw: Bonjour Miles Le Gras

Hoi Miles! Kun je iets meer over jezelf vertellen? Wie ben je, waar kom je vandaan?

Ik ben Miles Le Gras, kunstenaar en productontwerper uit Frankrijk. Ik ben geboren in Caen, Normandië, maar ik ben opgegroeid in Parijs. Ik wist vroeger niet wat ik precies wilde doen met m'n leven en ben toen eerst grafisch ontwerpen gaan studeren. Daarna werd ik aangenomen bij een prestigieuze kunstacademie in Parijs en daar ontdekte ik de afdeling productontwerpen met alle geweldige werkplaatsen. Het werken met volume werd vanzelfsprekend voor me. Maar toen ik mijn diploma industrieel ontwerpen op zak had, vond ik dat mijn werk niet ambachtelijk genoeg was. Ik wilde meer vanuit mijn gevoel werken. Design Academy Eindhoven bleek daar de perfecte school voor te zijn. Ik heb op beide scholen heel verschillende dingen geleerd, waardoor ik me als ontwerper heb kunnen ontwikkelen. Ik wil die vaardigheden nu combineren en een balans vinden tussen wat de verschillende studies me hebben geleerd.

Op Instagram noem je jezelf een fantasie-opwekker (red. fantasy generator). Wat bedoel je daarmee?

Als we duurzamere objecten willen waar we goed voor zorgen, dan moeten ze onze emoties aanspreken denk ik, en onze verbeelding stimuleren. Ik vind het geweldig hoe objecten een persoonlijk verhaal of een oude herinnering kunnen oprakelen. Het object wordt daardoor iets van jezelf, waardoor je het met respect gaat behandelen. Ik probeer met mijn werk die fantasie, die we allemaal hebben, aan te sporen.

Je vader was lid van de 'Figuration Libre' beweging in Frankrijk. Wat voor invloed heeft dat gehad op jouw jeugd? En op je huidige werk?

Ik ben opgegroeid tussen het werk van Hervé Di Rosa, Robert Combas, Jean-Michel Basquiat, Keith Haring. Deze warme, kleurrijke, figuratieve en kinderlijke wereld heeft nog steeds een enorme invloed op mijn werk. Ik probeer die vertrouwde omgeving altijd opnieuw te creëren. Mijn vader is een groot kind. In zijn werk en in zijn leven. Toen mijn zussen en ik klein waren, maakte hij van ieder klusje een spel. Dit speelse aspect komt ook in mijn werk terug.

Op Instagram deelde je jouw 'Vestige' project met ons; een soort Lego-achtig bouwsysteem voor mallen. Kun je hier iets meer over vertellen?

'Vestige' is een verzameling keramische bakken. Het is gebaseerd op mijn verlangen om terug te keren naar mijn kindertijd. Het idee bestaat uit gipsmodules waarmee je, net als met Lego, oneindig veel verschillende gietmallen kunt maken. Zo kan ik op een vrije en spontane manier vormen creëren die allemaal uniek zijn.

Hoe kwam je daar op?

Ik heb dit project ontwikkeld in een periode tijdens mijn studie waarin ik heel erg twijfelde aan mijn werk en wie ik wilde zijn als ontwerper. Ik werd nog heel erg beïnvloed door mijn vorige studie industrieel ontwerpen, waar ons werd geleerd om te denken in problemen (om het alledaagse leven en objecten te verbeteren). Net als veel van mijn studiegenoten, maak ik me zorgen over alle socio-economische, politieke, milieu- en gezondheidsproblemen in de huidige samenleving. Maar tijdens het creatieproces kan het verlammend werken als je je telkens af moet vragen waar je staat ten opzichte van die fundamentele vraagstukken. Door een bouwspel in mijn proces aan te brengen, kon ik me emanciperen. Ik wilde die kinderlijke spontaniteit en creativiteit hervinden. Het heeft me doen inzien dat plezier voor mij essentieel is om van mijn werk te genieten en goede projecten te ontwikkelen.

Wat is het meest bijzondere of opmerkelijke werk dat je ooit hebt gemaakt of ontworpen?

Ik ben nog maar net afgestudeerd, dus ik moet nog heel veel ontdekken. Maar het is normaal denk ik dat je het meeste voelt voor het meest recente project dat je hebt gedaan. Ik denk dat mijn afstudeerprojecten Vestige en Roofers een goede indruk geven van wie ik ben. Ik vond het belangrijk dat ze eerlijk waren en dat mijn persoonlijkheid erin naar voren zou komen. Ik ben tevreden met het resultaat.

Kun je ons iets meer over je afstudeerproject Roofers vertellen?

Ik heb Vestige en Roofers allebei gemaakt in het kader van mijn afstuderen. Roofers is een ode aan het ambacht van de Parijse zinkdekkers die volgens een eeuwenoude traditie werken. Ik heb gekozen voor dit project omdat ik iets wilde maken dat dicht bij mijn afkomst lag. Ik miste Parijs en haar architectuur. Roofers was een manier om mijn stad en haar mooie, karakteristieke uitstraling in de schijnwerpers te zetten. 70% van de daken in Parijs is bedekt met zink. Dakdekkers moeten ieder stukje met de hand leggen. Omdat je in Parijs niet eenvoudig op de daken komt, zijn de meeste mensen niet op de hoogte van deze vaardigheden en nieuwe generaties tonen steeds minder interesse in het vak. De stad Parijs heeft een aanvraag voor Immaterieel Cultureel Erfgoed ingediend bij UNESCO om erkenning voor het ambacht te krijgen. Ik wilde het verhaal achter dit ambacht toegankelijk maken door het voor interieurobjecten te gebruiken.

Hoe was het om midden in de coronatijd af te studeren?

Zoals voor zovelen is corona voor mij ook een lastige periode geweest. Eigenlijk weet ik nog steeds niet of het nu goed of slecht is geweest. Toen de school dicht ging en het afstudeerschema op losse schroeven kwam te staan, vond ik het moeilijk om aan mijn project te blijven werken. Er werd ons verteld dat we ons op ons diploma moesten richten, terwijl het leek alsof de hele wereld om ons heen volledig instortte. De onderwerpen van mijn projecten voelden ineens zo klein en onbelangrijk. Maar toen ik langzaam aan de situatie begon te wennen, zag ik ook wel positieve kanten van de situatie. Het leven werd minder snel en hectisch; ik deed minder en zag minder mensen. Ik kreeg de tijd om te leren hoe ik op een authentiekere manier met mezelf kon leven. Gelukkig had ik al een studio in een gezamenlijke werkplaats gehuurd, dus ik kon gewoon doorgaan met het maken van fysieke voorwerpen. Mijn leven bestond op dat moment uit niet veel meer dan mijn huis en mijn studio.

Ik moest daarnaast de aanpak van mijn Roofers project aanpassen. Ik wilde in eerste instantie een samenwerking aangaan omdat ik een dialoog wilde creëren tussen de ambachtsman (dakdekker) en de ontwerper (ikzelf). Maar door de lockdown in Frankrijk kon ik de dakdekkers niet ontmoeten, dus ik kocht het materiaal en gereedschap en begon te improviseren. Zo werd ik zelf dakdekker. Achteraf heeft dit me misschien gestimuleerd om dieper in te gaan op de mogelijkheden van het materiaal en de traditionele technieken. Ik heb meer over het ambacht geleerd, wat denk ik cruciaal is voor een succesvolle samenwerking in de toekomst.

Als je iemand mocht kiezen om mee te werken (een ontwerper, politicus, kunstenaar, wetenschapper, wie dan ook), wie zou je kiezen en waarom?

Ik ben graag veelzijdig, dus ik leer het liefst zo veel mogelijk vaardigheden en productietechnieken. Telkens als ik een nieuwe techniek leer, is het alsof er in mijn hoofd duizenden nieuwe deurtjes opengaan. Ik zou wel een keer met een glasblazer willen samenwerken. Ik zou ook heel graag aan projecten willen werken die voor de industrie bedoeld zijn. Moustache Edition heeft een paar geweldige projecten waar ik echt wat mee heb. Als zij een project van mij zouden kunnen bewerken, dan zou ik heel trots zijn.

Heb je verder nog nieuws dat je met de DDW-community zou willen delen?

Ik ben beschikbaar voor samenwerkingen en heb zin om met een nieuw project aan de slag te gaan! Dus laat het me weten als je een ontwerper nodig hebt.

Hey ontwerper! Wil jij ook gefeatured worden op onze website? Gebruik #heyddw bij je Instagram posts en wie weet ben jij de volgende!