(Archief) Untitled_23

Fragiel

Puck’s creativiteit is kwetsbaar, al zo lang ze zich kan herinneren. Tijdens het vormgeven van haar afstudeerproject liep ze hier tegenaan. Ze had hoge verwachtingen, en deze moesten nagestreefd worden. Ze belemmerde zichzelf, zoals ze vroeger eigenlijk ook al deed. Ze stopte als klein meisje met tekenen, omdat het niet perfect genoeg was en ze hield zichzelf tegen uit angst om het verkeerde te doen. Thuis was voor Puck de plek waar alles oke was, er geen goed of fout bestond en waar ze kon doen en laten wat ze wilde. Vooral op haar eigen kamer, die ze altijd zelf mocht inrichten.

Dit is eigenlijk altijd zo gebleven, ook nu ze niet meer bij haar ouders thuis woont, maar in een kleine studentenkamer. Deze kamer is haar eigen veilige plek, vol met alle rare dingen die bij haar horen. Als pronkstuk staat er in die kamer een kast, vol met spullen. Een rariteitencabinet, wunderkammer, museum of oddities of hoe je het ook wil omschrijven. Al deze spullen heeft ze op een andere manier verkregen, en ze hebben allemaal een eigen verhaal. Ze passen bij elkaar omdat ze bij Puck passen. Deze kast is haar heel dierbaar, hier mag eigenlijk niemand aankomen.

Tactiele kast

Deze kast heeft Puck nagemaakt als ruimtelijk zelfportret. De bezoeker komt even bij Puck thuis op bezoek, waar alles mag en er geen regels zin. De kast is volledig van latex gemaakt, oogt fragiel maar is juist tactiel. De bezoeker mag de kast aanraken, de spulletjes anders neerzetten. Je mag bij Puck komen spelen, weer even kind zijn.