Zoeken

Sluit zoeken
Terug naar Programma archief

(Archief) Guilty Flavours

Micro-organismen inzetten om plastic afval weer geschikt te maken voor menselijke consumptie.

Dit project was onderdeel van DDW 2023
First Vanilla Ice Cream from Plastic Waste — © Maël Hénaff

"Guilty Flavours" toont het eerste bolletje vanille-ijs ooit gemaakt van plastic afval. Door gebruik te maken van verteringsenzymen biedt dit proces een radicale mogelijkheid om plastic afval voor altijd te elimineren. Vooruitgang zit in de resultaten en onze manier van denken.

Onze almaar groeiende berg plastic afval is een onoverkomelijk probleem.

De productie van plastic neemt niet af en het huidige recyclingsysteem houdt het niet bij. Guilty Flavours is een radicaal voorstel over hoe mensen ons eigen lichaam kunnen gebruiken om plastic voor altijd te elimineren - door het op te eten. Nieuwe biochemische processen met verteringsenzymen en gemanipuleerde bacteriën zouden mensen in staat kunnen stellen om veilig plastic te consumeren. Beginnend met de vanillesmaak, onderzoekt dit project hoe we dit proces kunnen gebruiken om volledig eetbare moleculen te maken die door levende organismen zijn getransformeerd.

Het ijs staat in een afgesloten vriezer omdat het getest moet worden op voedselveiligheid.

Dit benadrukt de tijdrovende en ethisch controversiële aard van het evalueren van het plastic-afgeleide ingrediënt: in feite, ondanks de chemische gelijkenis met vanilline, of het nu natuurlijk of synthetisch is, is het testproces nog steeds langdurig omdat het wordt beschouwd als een volledig nieuw ingrediënt en een nieuwe technologie. Dit onderstreept de urgentie voor het vinden van innovatieve oplossingen en snelle veranderingen in onze samenleving en de politiek van het voedselsysteem om dringende milieuproblemen aan te pakken.Daarom zal het ijs worden vergrendeld en ingevroren totdat wij, als mensen, een beslissing zullen nemen over wat we ermee gaan doen. Dit is nu echt en klaar, maar zijn wij dat ook?

Ice Cream Exhibited in a Locked Fridge — © Maël Hénaff