(Archief) The House Is a Marionette

Wat is menselijk – als voorwerpen tot leven komen

De grens tussen mens en voorwerp vervaagt, het meubilair reageert, veranderd, beweegt en activeert elkaar en de ruimte, Ze volgen de mens die hun gebruikt. Ze passen, verzorgen en geven om haar.

Een bed omhelst het lichaam als reactie op de bewegingen van een onrustige nacht en opent ’s ochtends de luiken om zacht licht binnen te laten. Een bad vult zich en tilt een vloerkleed op dat een scheidingwand wordt, daarmee creëren ze een tijdelijke semi-geïsoleerd toevluchtsoord. Een eettafel strekt zich uit en transformeert van een tafel voor twee naar een tafel voor velen, waar ze gasten kunnen ontvangen, alleen wanneer de was opgehangen is. Een dak trekt samen en creëert een afgesloten schuilplek, waardoor er een warme zitplaats op het zuiden ontstaat die het lichaam troost en de ruimte scheidt tot een eigen plek.

Deze draagtas van een huis, die vele verschillende verhalen en momenten kan bevatten, is gevormd van binnenuit. Binnen zijn voorwerpen en bewoners. Het huis is niet langer de bekende marionet, gevormd door een keten van externe krachten; het wordt gevormd en blijft zich hervormen door wie er dan ook woont.