(Archief) Shadow Dwellers

Materialen en mortality

De beelden in 'Schaduw Bewoners' bevinden zich elk in een andere fase van een langzame transformatie. Je merkt het misschien niet meteen, maar als je hun tentakels aanraakt of hun huid streelt, kunnen ze barsten of afschilferen, waarbij elk stuk onmiskenbaar in het proces van ontbinding verkeert.
Gemaakt met een zelfontwikkelde techniek, waarbij natuurlijke latex wordt gecombineerd met ongebakken klei, wordt elk stuk flexibel en veerkrachtig maar intrinsiek vluchtig. Na verloop van tijd verandert de natuurlijke latex van kleur, vervaagt en verkruimelt, terwijl de klei uiteenvalt tot stof of modder, waardoor de structuur aan de binnenkant zichtbaar wordt. Deze structuren, of skeletten, bestaan meestal uit staal en keramiek en bootsen de gefossiliseerde overblijfselen na van verleden soorten in een speculatief verhaal over toekomstig leven. Ze beschouwt deze kunstwerken als boeketten bloemen, gekoesterd om hun vluchtige schoonheid, als een aangrijpende herinnering aan de vergankelijkheid.

Met deze installatie viert ze de daad van aanpassing aan vijandige omgevingen en de innerlijke rust die ze persoonlijk heeft gevonden in het verbeelden van een toekomst die ze nooit zal meemaken.