PƔjaro is gemaakt van massieve 150 jaar oude houten balken die ooit het dak ondersteunden van een inmiddels gesloopte herenhuis in Amsterdam.
Ik was en ben op zoek naar iets.
Een materiaal, een vorm of een verhaal dat mij ervan weerhoudt te veel na te denken en me uitdaagt om iets te voelen en direct te reageren. Een impuls die me richting geeft en me nieuwsgierig maakt naar mijn omgeving en de tijd waarin ik leef.
Onze samenleving produceert veel, en onze ogen worden āafgeleidā door de vele objecten die we creĆ«ren. In mijn artistieke praktijk vind ik betekenis door deze āafleidingenā te filteren en ze om te zetten in een puur en minimaal object of gedachte, dat leidt tot nieuwe werken en visies.
Creƫren is voor mij een manier om te communiceren met enerzijds architecturale ruimte en interieurs, en anderzijds objecten die elkaar zowel kunnen bevragen als versterken. Ik geloof dat de objecten waarmee we leven en die ons omringen (tafels, stoelen of zelfs de ruimtes waarin ze zich bevinden) meer kunnen zijn dan alleen functionele items. Ik probeer ze te hervormen tot iets dualistisch en emotiefs.
Mijn werk is een voortdurend proces van hoe materialen zoals hout, met een architecturale geschiedenis, en restmaterialen van industrieel metaal kunnen worden hervormd tot nieuwe perspectieven op sculptuur en interieurontwerp.