Simulacra Physis verkent de vervagende grenzen tussen mens, natuur en technologie. Geïnspireerd door natuurlijke systemen verbeeldt het hybride toekomsten van machines en organismen, en nodigt het uit tot reflectie over leven, schoonheid en ethiek in een technologisch geïntegreerde wereld.
De versmelting van natuur en technologie
Simulacra Physis onderzoekt de steeds vloeibaardere grens tussen mens, natuur en technologie. Naarmate deze domeinen samensmelten, wordt technologie meer dan een hulpmiddel: het integreert in lichamen, omgevingen en veranderende definities van wat ‘natuurlijk’ betekent. Robotica speelt hierin een transformerende rol, en hervormt fysieke ervaringen via protheses, biotische ledematen en andere vormen van augmentatie.
Welke nieuwe vormen van natuur zouden uit deze fusie kunnen ontstaan? En wat zijn de ethische en esthetische implicaties van zo’n verschuiving?
Geïnspireerd door de beweging in natuurlijke systemen—hun fragiliteit, onvoorspelbaarheid, ritme en elegantie—onderzoekt Simulacra Physis hoe kunstmatige systemen zoals robotica deze eigenschappen kunnen nabootsen of herinterpreteren. In plaats van natuur direct te imiteren, speculeert het project over haar evolutie: een visie op natuur die deels machine, deels organisme, en volledig nieuw is.
Simulacra Physis nodigt de toeschouwer uit om opnieuw na te denken over hoe we leven, autonomie en schoonheid definiëren in een wereld waar biologie en technologie niet langer gescheiden bestaan, maar steeds meer met elkaar verweven raken