![]({
"default": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/thana_1630526963_1800x1010.jpg",
"tablet-wide": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/thana_1630526963_1280x720.jpg",
"tablet-small": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/thana_1630526963_968x544.jpg",
"phone-wide": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/thana_1630526963_680x.jpg"
})
Het Web is een begraafplaats hier blijven al je persoonlijke data bewaard tot lang na je dood. Tegen het einde van deze eeuw zullen er meer dode gebruikers op social media zijn dan levenden. Hierdoor ontstaat er een digitaal hiernamaals. Moeten we uitvaarten hebben voor onze digitale overblijfselen?
Hoe kunnen we ons digitale religies voorstellen?
Onze relatie tot de dood is aan het veranderen door digitale media. We posten een grafrede op de Facebook profielen overledene. We herdenken ze via Instagram en YouTube video's. In deze tijden zijn we gedwongen om contactloos en remote afscheid te nemen van onze dierbare via FaceTime. Zullen grote tech bedrijven een uitvaartservice gaan aanbieden voor hun gebruikers?
Thanatos is een robotisch aangestuurde uitvaartceremonie die onze digitale profielen aanpast en omzet naar fysieke kunstwerken, bedoeld voor begrafenis toepassingen.
In de eerste twee fases van Thanatos worden digitale overblijfselen van de gebruiker verplaatst en gescheiden door data physicalisatie, web sniffing en robotica. Dit zal resulteren in as en grafproducten van de digitale activiteit. De laatste twee fases van het ritueel zijn het behoud en de reïncorporatie van de overblijfselen. De digitale as worden opgeslagen in een urn en kunnen worden begraven of gecremeerd met de gebruiker. De levenslang gekoesterde profielen en persoonlijke data blijken uiteindelijk niet het pure eigendom van de gebruiker.
