(Archief) The illusion of stability

De illusie van stabiliteit

Stel je voor: je huis als veilige plek is onverwacht gedestabiliseerd. Je tafel is onstabiel, de plank is ingestort, de kledingkast is uit balans, brandende kaarsen kantelen. Hoe reageer je? Leven in het decennium van verandering moeten wij mensen onbewust aangeleerd gedrag heroverwegen. Onverantwoordelijke en onzorgvuldige acties zijn niet langer aanvaardbaar in de wereld van vandaag. Toch vrezen wij, de mensen, een reële kans op het goede en blijven in persoonlijk comfort. Destabilisatie wordt gebruikt als een visuele verklaring om te irriteren en vragen te stellen. Tegelijkertijd bevatten de gecreëerde producten oplossingen binnen hun ontwerp. Er is een spanning tussen het bekende en het onbekende, functie en disfunctie, stabiliteit en instabiliteit. De interactie met de gebruikers is het belangrijkste element van het ontwerp. Deel uitmakend van de constructie van de producten die de volkeren ervaren, is dat een onevenwichtige of verloren functie actief door zichzelf kan worden hersteld. De illusie van stabiliteit presenteert interactieve alledaagse producten die strikte comfortzones tegengaan en een sterker bewustzijn mogelijk maken voor heroriëntatie en gedragsverandering.

Scheve eettafel

Na het verlies van zijn oorspronkelijke functie transformeert de eettafel in een sculptuur die het belang van stabiliteit van het dagelijks leven in twijfel trekken. Gemaakt om te veranderen in een interactieve sculptuur moedigt de vervreemding aan voor een echt onderzoek van de kruising tussen product en sculptuur en nodigt uit tot heroverweging en reflectie van comfortzones. Het wil een metafoor zijn voor onvoorspelbare situaties waar de samenleving om moet geven. De vier poten van een conventionele tafel zijn vervangen om aandacht te vragen. De afwezigheid van de mensheid is de visuele uitspraak die een non-verbale dialoog tussen mens en beeldhouwkunst benadrukt door destabilisatie.