(Archief) Dryland

Het Nederlandse landschap wordt geassocieerd met heel veel water.

Spetterende eendjes, groene grasmatten, grazende koeien bij de sloot en vele kanalen. Het verhaal van de verdroging is lastig. Omdat de belangen van verschillende partijen zo divers zijn, zorgen ze voor een polarisatie die een oplossing in de weg lijkt te staan. De aanpak van de verdroging van Nederland bevindt zich op een kantelpunt. Op lokaal niveau ontstaan kleine projecten om gebieden juist weer te vernatten, maar een landelijke aanpak laat nog op zich wachten

Gevolgen van de verdroging

Dryland vertelt hoe de verdroging is ontstaan en laat vier verschillende invalshoeken op de gevolgen zien.

‘Verdroging’ gaat in op de geschiedenis en de droom die wij, Nederlanders, met het water hebben. Het patroon van het tapijt begint zich te vormen. Het verhaal over ‘verlies’ van planten en oogsten wordt verteld vanuit het perspectief van een boer. Dit is terug te zien in de weggeknipte delen in het kleed. ‘Verzakking’ is een verhaal dat voorkomt in veenweide en kleigebieden. Daar waar het grondwater te laag staat, zakt de grond een paar millimeter per jaar in. De hoogten en de laagten van het tapijt zijn hiervan de vertelling. Als laatste is er ‘verbranding’. Delen van het tapijt zijn verschroeid en vertellen het verhaal van een natuurbrand door aanhoudende droogte die ontstaat.

Deze verhalen zijn vertaalt naar een landschappelijk tapijt. Tijdens de productie maakte het tapijt verschillende behandelingen door. Deze acties verbeelden de rol van de menselijke hand in het verhaal van de langzame verdroging van Nederland. Het tapijt is geïnspireerd op het gebied rondom de Deurnese Peel. Hier staan de belangen van het grondwater lijnrecht tegenover elkaar.