(Archief) Objective Portrait

Een subjectherkennings-algoritme

Als ontwerpers zijn we (Gijs en Vera) vaak gefascineerd door specifieke objecten, zonder goed te weten waarom. Dit project onderzoekt of alternatief getrainde objectherkennings-algoritmes ons kunnen helpen dit beter te begrijpen.

Normaal gesproken worden deze algoritmes gebruikt om zo accuraat mogelijk te herkennen of iets bijvoorbeeld een stoel is, of een plant. Maar er gebeurt iets interessants op het moment dat het algoritme een ‘foute’ inschatting maakt. Als de AI in een stoel een plant ziet, dan is dat toch ergens op gebaseerd; namelijk hoe het algoritme is geprogrammeerd en getraind. Het is onderhand een gegeven dat dit de reden is waarom de beslissingen van AI altijd gekleurd zijn. Maar in plaats van te proberen die bias te verwijderen, nemen wij dit juist als startpunt.

Als we een algoritme expliciet trainen op iemands persoonlijke interpretaties, kan dit dan iets vangen van iemands specifieke kijk op de wereld? Waar een objectherkennings-algoritme normaal gesproken de definitie van een object herkent, onderzoeken wij AI’s potentie van een subjectherkennings-algoritme: kan het leren om de betekenis of waarde te herkennen die een object voor iemand heeft?

Een object portret

Om dit te testen laten we zo’n subjectief algoritme kijken naar dingen die een rol spelen in iemands leven. Objecten zijn namelijk altijd meer dan hun gebruikswaarde of economische waarde. Ze zijn haast elementen van wie we zijn. Hoe we denken, wat we voelen en wat we doen wordt gevormd door de objecten die we gebruiken en waar we mee samenleven.

We proberen deze relaties te vangen door een ‘object portret’ te maken van iemand: een stilleven van diens objecten. We zijn benieuwd naar wat zo’n compositie over iemand kan zeggen, en vooral of iemands subjectieve algoritme hier een nieuwe betekenis in ziet.