(Archief) Hearth for the Homo-Cellular

De geschiedenis en de evolutie van de haard

Eeuwenlang diende de haard als het centrale deel van het huis, omdat hij zorgde voor warmte, koken en comfort. Het was de ontmoetingsplaats van het gezin, waar de behoeften aan overleving en ontologische zekerheid werden bevredigd. In het pre-industriële tijdperk was het huis onvolledig zonder de haard.
Naarmate de samenleving verder industrialiseerde, verloor de haard aan betekenis en werden de functies verdeeld over de apparaten die we vandaag gebruiken. De plaatsen van samenkomst in huis verschoven van de haard naar voorwerpen van vermaak, zoals de radio en de televisie. Net als de haard zijn deze voorwerpen verweven geraakt met de idealisering van thuis. Het wordt een object dat identiteit geeft, in termen van sociaal-economische status, maar ook ruimten die ruimte bieden voor actie en interactie, waardoor iemands identiteit kan worden ontwikkeld, behouden en veranderd. (Silverstone, 1994) Naarmate technologie meer betrokken raakt bij ons leven, is ons begrip van het vinden van comfort en persoonlijke veiligheid geëvolueerd met de voorwerpen waarmee we dagelijks in aanraking komen.

De evolutie van de Homo-Sapien tot de Homo-Cellulaire

In ons informatietijdperk maken we opnieuw een verschuiving van prioriteiten mee. De hypermobiliteit van het internet en de mobiele telefoon heeft nu een evolutie teweeggebracht van wat het betekent mens te zijn en hoe we door de huiselijke ruimte navigeren. De telefoon is een prothese geworden van het menselijk lichaam en de menselijke geest die transformeert hoe we onszelf definiëren, socialiseren en creëren. (Colomina & Wigley, 2016) Deze kleine zwarte doosjes fungeren als een portaal dat ons in staat stelt om ons los te koppelen van vreemde omgevingen, bijvoorbeeld op kantoor, in wachtkamers, restaurants, toiletten, etc., en ons opnieuw te verbinden met onze plek van comfort. Een "thuis" weg van huis. Zeggen dat alleen de fysieke ruimte ons definieert, is voorbijgaan aan de invloed van de digitale ruimte op onze formulering van zelfidentiteit. Men zou kunnen zeggen dat wij geëvolueerd zijn van de homo-sapien naar de homo-cellular. (Colomina & Wigley, 2016)

De haard voor het Homo-Cellulaire

Deze apparaten hebben ook tijd en ruimte nodig om zich op te laden. Het stopcontact is het ontmoetingspunt van het informatietijdperk geworden. Nu we een meer mobiele en nomadische soort zijn geworden, die heen en weer springt tussen fysieke en digitale ruimte, zijn onze behoeften en waarden verschoven van warmte naar elektrische stroom. Deze nieuwe navigatie moet ons aan het denken zetten over wat het betekent om vandaag mens te zijn. Hoe evolueren deze mobiele toestellen onze navigatie en interpretatie van de wereld, en hoe herevalueren ze onze waarden en behoeften van vandaag? Wat betekent thuis in het tijdperk van de homo-cellularis?