Zoeken

Sluit zoeken
Magazine

Designer Dialogues: Foundation We Are

07 January 2020

Close-up studio Foundation We Are,<br /> Saskia Overzee
In BLANK SPACE MAGAZINE, opgezet door de Eindhovense creatieven van Sectie-C, worden creatieve makers door collega’s geportretteerd in hun werkplaats. Wat fascineert, inspireert en drijft ze om te doen wat ze doen? Speciaal voor ddw.nl maakte BLANK SPACE MAGAZINE verkorte versies van de interviews. Deze keer spraken we af met Hannah van Luttervelt, Bernhard Lenger en Lucandrea Baraldi van Foundation We Are.
Close-up Bernhard Lenger, Lucandrea Baraldi en Hannah van Luttervelt
© Saskia Overzee

Wie is Foundation We Are?

H: Ja vertel Bernhard, wie ben jij?

B: Ik ben Bernhard Lenger en ik ben de oprichter van Foundation We Are. Ik heb eerst engineering en industrial design gestudeerd in Oostenrijk en daarna ben ik naar Design Academy Eindhoven gegaan. Daar ben ik afgestudeerd aan de afdeling Man and Leisure.

L: Daar hebben de meeste mensen van Foundation We Are elkaar ontmoet. Ik ben Lucandrea Baraldi, en ben net als Bernhard, Hannah van Luttervelt, Daeun Lim, en Maxime Benvenuto afgestudeerd aan de afdeling Man and Leisure. Jella van Eck heeft ook gestudeerd aan Design Academy Eindhoven, maar op de afdeling Man and Communication. Kornelia Dimitrova studeerde architectuur aan de Technische Universiteit Eindhoven en Karen van Luttervelt studeerde graphic design aan Academie Minerva. Ik ben één van de curatoren van de Foundation en werk aan onze narratieven. Ik probeer de materiele identiteit en de content van de projecten aan elkaar te verbinden in een begrijpelijke ervaring.

H: Ik ben één van de ontwerpers binnen het collectief en ik vind mezelf elke keer weer terug in een coördinerende rol. De laatste paar maanden heb ik veel gereisd, dus ik ben mijn rol nog wat aan het herdefiniëren. Tijdens mijn reizen bedacht ik me wat ik wilde als ontwerper en ik realiseerde me dat we echt moeten kijken naar wat we kunnen doen voor mensen die minder privileges hebben dan wij. Daarom wil ik met Foundation We Are werken. Streven naar een betere wereld.

Voor ons afstuderen werkten we aan het thema ‘justice and peace’. In het begin waren we wat zoekende wat we met zo’n groot thema aan moesten, maar het liet ons zien wat design nog meer kan zijn. Dat was een heel belangrijke realisatie voor ons. Bernhard initieerde een manier om door te gaan met dit soort projecten na ons afstuderen. Het ‘We Are Human Rights’ project was het eerste dat we als collectief hebben gedaan.

Kornelia Dimitrova, Karen van Luttervelt en Daeun Lim
© Saskia Overzee

Wat bedoel je met ‘Wat design nog meer kan zijn?’

H: Wij werken als ontwerpers aan thema's als mensenrechten. Het zou geweldig zijn als mensen begrijpen dat ze ontwerpers kunnen vragen om te werken aan dit soort sociaal relevante thema’s.

B: Het is erg nieuw wat we doen. We geloven dat de manier van denken van ontwerpers geïmplementeerd kan worden in sociale vraagstukken. We benaderen een vraag zoals ‘hoe een gemeenschap te ondersteunen’ hetzelfde als de vraag ‘hoe een stoel te maken’. Dezelfde principes die gelden bij het maken van een tastbaar product zijn van toepassing binnen de context van het immateriële of systeem denken.

L: Voor mij gaat ontwerp over problemen oplossen en dat is niet gebonden aan de materiële wereld. Het gaat over de weg naar de oplossing. Het gaat over de middelen en het proces van denken waarin wij zijn getraind. Ik geloof dat dit erg effectief kan zijn voor zaken die niet puur esthetisch zijn. Vooral als design thinking wordt gecombineerd met empirische kennis van experts binnen het veld van het desbetreffende project.

Werken jullie altijd als volledig collectief aan jullie projecten of verdelen jullie de onderwerpen over de verschillende mensen binnen het team?

L: We zoeken een samenwerking op of we worden benaderd om samen te werken. Wanneer er een nieuw project komt, kijken we welke ontwerpers er het best bij aansluiten. We kijken naar de kwaliteiten die eenieder van ons heeft.

H: Ik denk dat het belangrijk is om te zeggen dat na het ‘We Are Human Rights’ project ons realiseerde dat we iets interessants gedaan hebben en dat het opgepikt wordt, maar we wilden niet die ‘human rights’ groep worden. Het is een goed project, maar het is maar een deel wat we kunnen doen.

Close-up Karen van Luttervelt, Maxime Benvenuto, Bernhard Lenger en Hannah van Luttervelt
© Saskia Overzee

Vinden jullie dat jullie pro-actiever moeten zijn dan meer traditionele ontwerpers?

B: Nou, we kunnen niet beginnen zonder een samenwerkingspartner. Het is niet zo dat we iets maken en daarna zoeken naar een koper. In die zin moeten we inderdaad pro-actiever zijn. Het zou interessant zijn als iemand dit voor ons kon doen, maar volgens mij zijn er nog geen agentschappen voor social designers.

H: Je zou kunnen zeggen dat Dutch Design Foundation hier aan werkt met What if Lab. Je ziet wel dat een project duurzamer wordt als er geen tussenpartij bij betrokken is. Bijvoorbeeld met ons project met Lansbrekers hebben wij samen de eerste stap gezet en nu hebben ze zelf besloten om weer met ons samen te werken. Zo bouw je een duurzame samenwerking op. Men onderschat hoeveel tijd dit soort projecten kosten. Dus een snelle intensieve samenwerking is niet altijd de beste manier om zoiets op te zetten.

B: Ik moet altijd denken aan de barbecue test van Nicky Liebregts. ‘Als je een social design project gaat doen om mensen met elkaar te verbinden dat duurder is dan een buurtbarbecue moet je zeker weten dat het effectiever is en niet alleen maar nieuw en ingewikkeld.’

Jullie maken vaak gebruik van exposities om Foundation We Are aan de ontwerpwereld te presenteren. Is DDW een belangrijk event voor jullie?

L: Het is op dit moment ons grootste kanaal. DDW is een goed moment om mensen te laten zien dat we aan een breder scala van thema’s werken en om meer de nadruk te leggen op ons collaboratieve ontwerpen.

Close-up studio Foundation We Are
© Saskia Overzee

Jullie spraken al over de verschillende rollen binnen Foundation We Are. Hoe organiseren jullie dat?

L: Vorig jaar was het veel uitproberen. Nu we aan onze tweede expositie werken weten we een stuk beter wat ieders krachten zijn en vertrouwen we elkaar beter.

H: We zijn nog steeds aan het uitzoeken hoe je een collectief van acht mensen het beste kan organiseren. Het is moeilijk omdat we het belangrijk vinden dat iedereen zich verbonden en betrokken voelt.

B: Het ziet er misschien soms wat chaotisch uit, maar dat komt omdat we geen strikte hiërarchie hebben. Er is niet één iemand die de laatste woord heeft. We beslissen collectief.

L: Daarom zijn vertrouwen en verantwoordelijkheid zo belangrijk. We kunnen niet elkaars beslissingen blijven bevragen.

H: We hebben dit jaar een methode met kleine groepjes uitgeprobeerd. Elk project is onderverdeeld in kleine taken en als een groepje een taak afgerond heeft draagt die dat over aan het volgende groepje.

B: Ik werk bijvoorbeeld aan PR, dus ik ga me niet bemoeien met de visuele identiteit. Voornamelijk omdat ik vind dat die groep fantastisch werk aflevert, maar ook omdat we dat hebben besloten dus dat is waar ik mee werk.

Tot slot, wat is Foundation We Are?

B: Foundation We Are werkt als een design consultancy bureau. We hebben acht ontwerpers in ons team waardoor we aan een breed scala onderwerpen kunnen werken. We maken een gepersonaliseerd team voor de klant. Dat is de dienst die we aanbieden. Omdat je van tevoren nog niet het exacte probleem weet, kunnen we ons team aanpassen aan de opdracht. Wij willen overheden en bedrijven uitnodigen om met ontwerpers te gaan werken. Wij willen het leven van mensen verbeteren. Het zou geweldig zijn als wij anderen kunnen inspireren om ook deze kant op te bewegen. Dat is wat wij als Foundation We Are willen faciliteren.

Als je niet weet wat ontwerpers voor jou kunnen doen, kom dan naar ons.

Close-up studio Foundation We Are
© Saskia Overzee

Het volledige interview met Foundation We Are is te lezen in de tweede uitgave van BLANK SPACE MAGAZINE. Meer lezen? Volg BLANK SPACE MAGAZINE hier.

Interview: Anne Ligtenberg en Mats Horbach / Fotografie: Saskia Overzee / Tekstschrijver: Mats Horbach