Wat
De moderne stadsplanning staat geen vertegenwoordiging van de gemeenschap toe. Het bepaalt de stedelijke omgeving vooraf zonder onze tussenkomst.
Hoe
Door de afzethekken opnieuw te contextualiseren, wordt een symbool van beperking getransformeerd in een plek die de mensen vertegenwoordigt.
Waar bevindt het publiek zich in de publieke ruimte?
Onze steden zijn steeds eentoniger geworden. Op grote schaal gepland en vooraf bepaald in vorm en kleur, is er weinig ruimte voor collectieve betrokkenheid. De moderne ontwerptaal van de openbare buitenruimte lijkt voorbij te gaan aan de impact die onze omgeving heeft op ons gedrag, gedachten en gevoelens. De omgeving waarin we zoveel tijd doorbrengen, moet iets voor ons kunnen betekenen. In plaats daarvan krijgen we een saaie, vlakke en textuurloze ruimte aangeboden die weinig teken van sociaal leven of representatie van de gemeenschap – het publiek – toelaat.
Door gemeenschappelijke bouwbarrières opnieuw te contextualiseren, wordt een bewegingsbeperking omgezet in een uitnodiging voor sociale interactie. Door een nieuwe bestemming te krijgen, lokt een element dat beperking symboliseert uit tot heroverweging van de functie van de openbare ruimte. De barrières worden tijdelijk in de openbare ruimte geplaatst, waardoor ze technisch gezien publieke goederen zijn. Eenmaal getransformeerd tot ontmoetingsplekken verandert de intentie van het object en daarmee het gebruik van de ruimte eromheen.