![]({
"default": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/icare-visual-ddw-2_1697126585_1800x1010.png",
"tablet-wide": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/icare-visual-ddw-2_1697126585_1280x720.png",
"tablet-small": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/icare-visual-ddw-2_1697126585_968x544.png",
"phone-wide": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/icare-visual-ddw-2_1697126585_680x.png"
})
Máxima MC en Fontys Centre of Expertise Health gaven Hendrik-Jan Grievink opdracht om te visualiseren wat het betekent wanneer gezondheidszorg tegelijkertijd persoonlijker en onpersoonlijker wordt door de toepassing van kunstmatige intelligentie.
Het scenario
Het is 2034. De vergrijzing in Nederland heeft haar hoogtepunt bereikt. E-health is een maatschappelijke realiteit geworden: veel Nederlandse huisartsen zijn inmiddels vervangen door geavanceerde chatbots en kunstmatige intelligentie wordt ingezet in alle facetten van de zorgverlening. Commercieel zorgbedrijf iCare richt zich op technologisch hoogwaardige zorgverlening die ‘naadloos en draadloos’ wordt afgestemd op de persoonlijke behoeftes van de patiënt.
De installatie
Bovenstaand (fictieve) scenario wordt in deze installatie door acteurs tot leven gebracht. Als arts, verpleegkundige, iPatient, chatbot en een mantelzorger, delen zij hun dromen, angsten en verlangens, elk vanuit een eigen perspectief. De acteurs improviseren op basis van prompts, geïnspireerd door citaten uit krantenartikelen en input van stakeholders vanuit het netwerk van Máxima MC en Fontys Centre of Expertise Health. De verhalen nodigen uit tot reflectie op de rol van kunstmatige intelligentie binnen de zorg: wat betekent het als zorg tegelijkertijd persoonlijker en onpersoonlijker wordt?
