Het project presenteert een nieuwe kijk op vuur als onderdeel van het landschap in de bossen van Noord-Amerika. Brand zal door de klimaatverandering een prominenter onderdeel worden. In deze verandering spelen landschapsarchitecten een prominente rol bij het ontwerpen van nieuwe landschappen.
A fire problem
In heel Noord-Amerika was vuur altijd een belangrijk onderdeel van het natuurlijke proces in de bossen. De indianen staken branden opzettelijk aan. Deze gecontroleerde branden droegen bij aan de openheid van het landschap om beter te kunnen jagen en verzamelen. Er ontstond een 'ongerepte' wildernis, als resultaat van incidentele branden die een mozaïek van graslanden en bossen creëerden.
Met de komst van de Engelse kolonisten in 1850 en de bouw van huizen, wegen en sporen was vuur niet langer gewenst als onderdeel van deze bossen. Door decennia lange programma’s van brandbestrijding en preventie zijn de ecosystemen drastisch veranderd in deze bossen en zijn er dichte bomenstanden ontstaan zonder diversiteit. Dit in combinatie met de verandering in het klimaat, leidt tot extreme bosbranden. In California worden huizen gebouwd in of in de buurt van bossen die vatbaar zijn voor branden. Dit betekent dat het ons leven bedreigt en letterlijk een ‘hot topic’ in het nieuws is geworden.
A fire plan
De programma’s die gericht zijn op het beschermen van de bebouwde omgeving tegen brand werken dus averechts, maar wat als er een andere aanpak is? In Nederland verdedigen we ons al eeuwen tegen het water door dijken, zeeweringen en duinen te bouwen. Nu worden nieuwe ideeën getest, om ruimte te geven aan het water. Dit leidt tot nieuwe landschappen en nieuwe vormen van veerkracht. Kan het probleem in California op dezelfde manier worden aangepakt zoals wij het waterprobleem aanpakken? Dus in plaats tegen het vuur moeten we mogelijk met het vuur ontwerpen om zo het landschap te herstellen.
A fire dyke
Dit project is een strategie voor een regionale aanpak in de bossen van het Sierra Nevada gebergte in California. Deze aanpak is geïnspireerd op de kijk van de indianen, het onderzoek naar vuur in het landschap (toolbox) en de Nederlandse aanpak van het waterprobleem. Door opnieuw een productief ‘vuurlandschap’ te introduceren waarin in hout wordt geproduceerd, ontstaat een economische drager en een aangepast mozaïek landschap waarin vuur onderdeel is van het ecologische proces.
Zo genoemde ‘vuurdijken’ worden ontworpen om een veilig gebied te creëren. Op de vuurdijk wordt de 1-2 meter dikke toplaag verwijderd, waardoor het (graniet)gesteente bloot komt te liggen. Dit zorgt ervoor dat er in deze zone geen brandbaar materiaal kan groeien en de branden uit het ‘vuurlandschap’ worden gestopt. Naast deze veiligheidsfunctie is het een prachtig element in het landschap op het contrast tussen veilig en onveilig en kan men vanuit hier genieten van de spanning van vuur.