(Archief) Towards the Inclusive Village

Leven in een zorgeloze wereld, dat is het grote idee.

Het is werkelijk waar ongelofelijk!... Ondanks het feit dat de wereld ons allerlei signalen geeft dat onze huidige manier van leven niet vol te houden is, blijven we krampachtig vasthouden aan ons economisch gedreven systemen. Wanneer gaan we ons nu eens realiseren dat dit systeem niet meer past? Wat als we een keer niet streven naar zoveel mogelijk financiële winst, maar streven naar een wereld van geluk?


Geen zorgen meer over geld of een dak boven je hoofd, maar zin in de dag om te kijken welke unieke karaktereigenschap je vandaag weer gaat ontplooien. Een systeem waarbij we ons niet meer druk hoeven te maken over de aardkloot, een systeem waarbij we i.p.v. leven VAN de natuur, leven MET de natuur.

Een ding is zeker: als dat het uitgangspunt is, blijkt de potentie niet bij de steden te liggen waar het geluksgevoel het laagste is. Het is voor mij dan ook onbegrijpelijk dat de trek naar de stad zo groot is… met alle gevolgen van dien. Want tegelijkertijd bevinden dorpen zich in een neerwaartse spiraal, een spiraal waardoor functies en de “bekende” sociale cohesie steeds verder dreigt te verdwijnen. De teloorgang van het dorp lijkt anno 2020 een feit! Of toch niet?

Dorpen van de toekomst

Want wat als deze “teloorgang” tevens kansen biedt om het allemaal anders te doen? Wat als dorpen niet verleden tijd, maar juist de toekomst zijn.. De toekomst om een zorgeloos bestaan op te kunnen bouwen. De oplossing ligt in de re-activatie van het onbenut potentieel. Het herstel van onze relatie met het landschap, het bouwen van open, maar toch, hechte communities en tegelijkertijd de kleine entiteiten onderdeel uit te laten maken van het grotere geheel. Alles binnen een maat en schaal die voor iedereen behapbaar is. Ofwel het ontwikkelen van een integraal en duurzaam systeem dat voor de stad te ingewikkeld zou worden.

In het dorp van de toekomst gaan we terug naar de basis en leren we het landschap weer te waarderen. Dit betekent niet zozeer het opgeven van luxe, maar wel dat het dorp voorziet in de essentiële levensbehoefte. Als je in het dorp woont, heb je simpelweg recht op de basisbehoeften die het landschap kan bieden, basisbehoeften als: water, voedsel, grondstoffen, energie en sociale contacten. Zie het als een soort basisinkomen, maar dan met middelen in plaats van geld.

Casus Megen

Alhoewel ik voor deze gedachtegang vrijwel ieder dorp als casus had kunnen nemen, heb ik gekozen voor mijn eigen dorp " Megen". Want, afgezaagd of niet; verandering begint bij jezelf.

In het nieuwe Megen wordt het landschap geoptimaliseerd. We gaan van enkele monoculturen naar een hoge diversiteit aan inrichtingen. Dit komt niet alleen ten goede voor de biodiversiteit en de natuur beleving, maar ook voor het gebruik en de functionaliteit. Door goed naar het landschap te kijken en de potenties te activeren biedt het nieuwe landschap allerlei mogelijkheden op het gebied van voedselproductie, waterfiltratie, energieopwekking en grondstoffendelving. Door deze functionaliteiten binnen een gesloten ecosysteem aan elkaar te koppelen creeren we een volhoudbare systeem dat zelfs op het sociale vlak verbeteringen met zich meebrengt… Deze manier van ontwikkelen vormt zelfs het uitgangpunt voor mogelijke uitbereidingen in het dorp. Het landschap bepaald namelijk hoeveel personen het aan kan, en precies die verhouding stad/land is waar het omdraait.