![]({
"default": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/mffm-2440x1600_1666544690_1800x1010.jpg",
"tablet-wide": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/mffm-2440x1600_1666544690_1280x720.jpg",
"tablet-small": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/mffm-2440x1600_1666544690_968x544.jpg",
"phone-wide": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/mffm-2440x1600_1666544690_680x.jpg"
})
Stel je voor: het jaar is 2050 en kunstmatige baarmoeders kunnen volledige zwangerschappen voldragen. Mensen die hieruit geboren zijn, krijgen op hun achttiende verjaardag een uitnodiging om een monument te bezoeken dat een deel van de kunstmatige baarmoeder tentoonstelt.
2050
Veel mensen geven aan dat ze een sterke verbinding voelen met en herinneringen hebben aan de kunstmatige baarmoeders waarin ze groeiden. Een bezoek aan het monument markeert dan ook een belangrijke levensgebeurtenis. Baarmoedermonumenten geven deze mensen een plek om naar terug te keren. Ze smeden een betekenisvolle verbinding met de machines die hen het leven schonken.
Met deze speculatieve experience willen we nieuwe ideeën losmaken over toekomstige voortplantingsscenario's en familiebanden. Kunnen we verder denken dan de huidige familiestamboom? En hoe ervaren we nieuwe vormen van verwantschap en het gevoel onderdeel te zijn van iets groters dan onszelf?
