![]({
"default": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/sin-titulo-1-02-69ac4_1800x1010.jpg",
"tablet-wide": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/sin-titulo-1-02-69ac4_1280x720.jpg",
"tablet-small": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/sin-titulo-1-02-69ac4_968x544.jpg",
"phone-wide": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/sin-titulo-1-02-69ac4_680x.jpg"
})
Hi Berry! Kun je iets meer over jezelf vertellen? Wie ben je, waar kom je vandaan en hoe is je liefde voor (het cureren van) ontwerp ontstaan?
Ik ben Berry Dijkstra, verzamelaar, design curator, en compositiekunstenaar gevestigd in Rotterdam. Mijn interesse in design komt voort uit het zoeken naar schatten op elke markt en iedere kringloopwinkel die ik kon vinden. Zelfs zonder veel kennis zijn goede ontwerpen gemakkelijk te herkennen aan hun esthetiek, materialen en vorm. Ik deed veel onderzoek, bezocht veel beurzen zoals DDW en ben uiteindelijk grotere stukken gaan verzamelen, met een focus op Pastoe en werk van hedendaagse ontwerpers. Composities maken is iets wat ik altijd heb gedaan. Maar het omslagpunt kwam pas echt toen ik mijn verzameling kasten bij elkaar bracht voor een shoot. Ik stapelde wat kasten op elkaar om alles in beeld te krijgen. En op dat moment wist ik dat ik mijn verhaal had gevonden.
Op Instagram deelde je via #heyddw jouw werk met ons. Wat kun je hierover vertellen?
Thuis bouw ik stillevens met mijn eigen collectie. Ik onthef meubels uit hun normale functie door ze te stapelen, kantelen en breng alles samen tot een installatie waarbij de focus op compositie, vorm, kleur en materiaal ligt. Form follows fun.
Waarop baseer je jouw keuzes bij het creëren van jouw composities? Hoe begin je?
Ik werk thuis nooit met een plan. Ik maak geen lay out. Af en toe heb ik een idee over een bepaald item dat ik wil uitlichten of ik start vanuit een kleur of materiaal. Ik bouw een grid met de grote items en daarna kleed ik het verder aan met kleinere objecten. De composities voelen altijd losjes, maar elke keuze is weloverwogen. De zoektocht naar de juiste balans in vorm, materiaal en kleur verloopt intuïtief. Wanneer ik klaar ben met de compositie, wacht ik op het juiste licht. En ik schiet eigenlijk altijd frontaal en vanaf een laag standpunt.
We leven in een wereld van massaconsumptie, waarin tegelijkertijd een minimalistische trend bestaat waarin we juist proberen te minderen en ontspullen. Hoe verhoud jij je daartoe? Welke waarde hebben jouw objecten voor jou?
Voor mijn composities hanteer ik een more is more-principe. Ik vind het ook interessant om meubels en objecten samen te brengen die niet per se een relatie met elkaar aangaan. Soms schuurt het. Ik gebruik functionele voorwerpen en door ze te stapelen en te arrangeren haal ik ze uit hun functie. Ik breng ze terug tot een vorm en bouw een nieuwe wereld. Ik verzamel objecten, keramiek en Pastoe. Dit betekent niet dat ik alles koop wat los en vast zit. Ik maak keuzes op basis van kwaliteit en zo min mogelijk vanuit een impuls. Ik koop nooit namaak of slechte prullen, maar rechtstreeks van ontwerpers, design stores en tweedehands. Eigenlijk alles wat ik heb heeft een verhaal en is een verrijking in mijn leven. Klinkt dramatisch, maar ik word echt blij van alle objecten en meubels die ik bezit.
Hoe blijf je jezelf verrassen, wanneer je steeds composities bouwt met dezelfde materialen?
De verrassing zit hem precies in het feit dat ik werk met een vaste collectie. Af en toe komt er iets nieuws bij qua objecten of meubels, maar dat is mondjesmaat. Voor projecten leen ik items of ik bouw op locatie met de items van anderen. Zo maakte ik onlangs een compositie met items van valerie_objects voor SUSAN BIJL. Deze tijdelijke compositie was te zien tijdens Rotterdam Art Week.
Wat voor effect heeft de pandemie tot nu toe gehad op jouw werk? Hoe kijk je terug op het afgelopen jaar?
De pandemie startte precies na mijn eerste offline show ‘A motley crew’, samen met Pim Top. Qua spin off was er van alles gaande en vervolgens kwam alles tot stilstand door Covid. Beurzen werden geannuleerd en opdrachten afgezegd of verschoven. Dat was wel even pittig. Voor mijn composities in huis maakte het niet uit. Behalve dat ik een paar weken zeer ongeïnspireerd was. Ik ben thuis blijven doorbouwen en verzamelen en heb de afgelopen periode gewerkt aan een online show. Nu Corona naar de achtergrond verdwijnt, komen er weer opdrachten op externe locaties. In retrospectief heeft Covid ervoor gezorgd dat ik met bewegend beeld aan de slag ben gegaan en dat vind ik een toffe wending die ik vóór Covid niet had voorzien.
Als je één iemand mag kiezen om mee samen te werken (een ontwerper, politicus, kunstenaar, wetenschapper, wie dan ook), wie kies je dan en waarom?
Ik heb niet een specifiek persoon in gedachte, maar meer een discipline. Ik vind beweging erg interessant en het lijkt mij te gek om design te koppelen aan dans. Voor mij is ontwerp ook voor een groot gedeelte emotie en gevoel en dat uitbeelden in dans en muziek vind ik een interessant standpunt. Iets filmisch, een grote setting, gevuld met design en het narratief verrijken met dans en een groter verhaal vertellen, een sprookje, iets wat tot de verbeelding spreekt en inspireert. Ja dat lijkt mij wel wat. Design, the musical – maar dan geen musical want ik ben geen fan van musicals, haha!
Op je Instagram kondig je een nieuw project aan. Wat kun je hierover delen?
De afgelopen maanden heb ik gewerkt aan een online show: A slow parade. Hiervoor heb ik werk van 22 ontwerpers geselecteerd en thuis een compositie gebouwd. Samen met Ashley en Jurjen van From.form hebben we het vastgelegd op 16mm film. A slow parade is een short in de vorm van een titelsequentie. Ik noem het zelf ook wel een trailer voor een film die er nooit komt. De film is een ode aan design en verbindt de wereld van design met classic cinema. De soundtrack is speciaal gecomponeerd voor de film. Het is een trippy droom, spannend en ietwat zwaar op de maag. Geen standaard productregistratie, maar vooral een sfeer die je hopelijk doet verlangen naar meer.
Stel, je mag jezelf een vraag stellen voor dit interview. Welke vraag is dat dan? En hoe luidt het antwoord?
Dat zou dan de vraag zijn: Wie is je favoriete filmregisseur? En mijn antwoord is: Roy Andersson. Zijn esthetiek is zo goed, alle sets worden gebouwd en niets wordt aan het toeval overgelaten. Het draait allemaal om compositie, vorm, kleur en lijnen. De contrasten en het grijze grauwe is zó goed. Een zware deken in combinatie met de tragiek van het leven en menselijk onvermogen. Ik kan zijn films elke dag opnieuw bekijken zonder dat het verveelt.
Heb je nog een nieuwtje om te delen met de DDW-community?
Binnenkort komt dus mijn short “A slow parade” uit. Ik ben heel benieuwd hoe deze ontvangen wordt.
