(Archief) Metaphrasing Solitude

Ontstaanscontext

De afgelopen wereldwijde pandemie dwong ons om ons te isoleren. Het gebrek aan stimulans van de buitenwereld dwong ons om ons terug te trekken in onze eigen bubbel. Dit was een katalyserende factor die aanzette tot zelfreflectie waarbij ik me concentreerde op het verder ontwikkelen van mijn eigen fascinaties. Het dwong me om één te worden met mezelf en te onderzoeken hoe dat "zelf" zich uitdrukt in een context van isolatie. Dit werd de drijvende kracht achter dit onderzoeksproject, samen met 3 andere belangrijke bouwstenen.

Framework

Mijn fascinatie voor de ontwikkelingen van de ruimtevaartindustrie, waarin Mars een steeds prominentere plaats inneemt, is de eerste bouwsteen. De vele ontwikkelingen impliceren het ontstaan van nieuwe toekomsten en ontwerpmogelijkheden waarbij ik me specifiek richt op de context van isolatie.

De auto-ethnografische benadering die ik heb gebruikt, is een tweede bouwsteen. Dit is een benadering die een persoonlijke manier van ontwerpen voorstaat en de focus van het onderzoek verschuift van een objectieve naar een subjectieve invalshoek. De ontwerper wordt bijvoorbeeld gevraagd om zijn eigen context te bestuderen, waardoor hij zijn herinneringen, intuïtie en eigen ervaringen bij het onderzoek betrekt. Dit is zichtbaar in het ontwerp via invloeden uit de car-tuning cultuur en de digitale ontwerp- en productiemethoden.

De derde bouwsteen, speculatief design, helpt een scenario van sociaal isolement te reïncarneren en in een vreemde context te plaatsen. Aangezien de ontwerpen een communicatieve drager zijn van de ontstaanscontext, komt dit scenario tot leven door de interactie tussen de gebruiker en de objecten.

Uitwerking

Het speculatieve verhaal schetst een leefomgeving waarin essentiële elementen van het interieur ontbreken. Dit scenario ontvouwt zich in een reeks fysieke objecten gebaseerd op de beperkingen die het scenario oplegt. Dit leidde me tot het maken van een kruk, een lamp, een boekenrek en een salontafel die ook als spiegel functioneert. Daarnaast zijn er toevoegingen waarmee de objecten verder kunnen worden "getuned" op manieren die nieuwe functies en rituelen bieden.

De modulaire configuratie van de ontwerpen creëert een intieme vorm van interactie tussen de gebruiker, de omgeving en de objecten en onderzoekt of design kan dienen als een verzachtend middel tijdens isolatie. Dit gebeurt deels door te functioneren als een vorm van entertainment.

De hele assemblage van objecten creëert een antropomorf ontwerp dat emotionele verbinding mogelijk maakt, iets wat ik van groot belang achtte binnen de geïsoleerde context. Dit onderzoek herdefinieert niet alleen onze relatie met de toekomst, maar is ook relevant voor actuele kwesties hier op aarde. Leren omgaan met isolatie is gekoppeld aan thema's als nieuwe vormen van verstedelijking en kleinschalig wonen.