MoMaMo- Mono Material Modularity

Het aansporen van hergebruik

Op het moment produceert de mode industrie een hoop afval: zowel resten van fabricatie, overschot aan voorraad of afdankertjes van consumenten. Hiervan wordt maar een heel klein deel hergebruikt, aangezien gemengde vezels en metalen of plastic fournituren zoals ritsen het moeilijk maken om een degelijke kwaliteit van deze herwonnen materialen te garanderen.

Daarom bestaan de losse onderdelen van het MoMaMo kledingstuk allemaal uit één enkel natuurlijk en biologisch geverfd materiaal, ofwel wol of katoen; en een groot deel van dit project bestond uit onderzoek naar de beste manier om gebruikte wol tot een sterk vilt te verwerken waarmee nieuwe kleding gemaakt kon worden. Dit was bereikt door de tweedehands textielen aan te vullen met locale scheerwol –die vaak als afval gezien wordt-om te verzekeren dat het materiaal nog meerdere productie rondes mee kan.

Maar het hergebruik van textiel is een eindig proces totdat de vezels te kort worden om nuttig te zijn; als dit limiet bereikt is kunnen de stoffen bij de compost, waardoor ze op hun beurt weer de ecosystemen voeden waar de materialen origineel van af kwamen.

Het ontwerpen van relevantie

Het aanpassen en repareren van gebruikte mode om het nieuw leven in te blazen is tegenwoordig populair aan het worden, en dit project moedigt dat aan door mensen in staat te stellen dit zelf te doen met een modulair kledingstuk dat uit verschillende stukken bestaat die uit elkaar gehaald, gecombineerd of verwisseld kunnen worden om mee te veranderen met de seizoenen, mode trends, of het fluctuerende gewicht van de gebruiker; zonder dat er telkens een nieuw kledingstuk geproduceerd hoeft te worden.

Alle modules zijn verbonden op een manier die verzekert dat elk bedrijf of individu zelf iets aan dit systeem toe kan voegen, aangezien de textiel naden en de uitneembare koorden zich op zo'n universele manier verbinden dat gebruikers inspiratie kunnen nemen van hun favoriete kledingstuk en de modulaire naden kunnen implementeren om hun eigen patroon stukken te ontwerpen. Bovendien kan het fysieke maakproces uitgevoerd worden door luxe technieken zoals een lasersnijder of viltmachine, maar ook door handwerk zoals een schaar en viltnaald, waarbij de gebruiker niet eens hoeft te kunnen naaien.

Het veranderen van gedrag

In kapitalisme kopen mensen niet alleen nieuwe kleding als de oude versleten zijn, maar ook als ze gewoon een gevoel van luxe willen ervaren. Om hier op in te spelen dient modulariteit niet alleen om veelzijdige en repareerbare kledingstukken te maken, maar ook om een gevoel van ‘nieuwheid’ op te wekken elke keer als de kleding aangepast word, zelfs als hier geen extra grondstoffen voor worden gebruikt.

Maar een duurzamere manier van verbruik is niet genoeg. Er moet verandering komen in de kernwaardes van de samenleving, en het voorlichten van consumenten over het werkelijke proces van kleding productie kan ervoor zorgen dat ze heroverwegen wat hun aankopen betekenen voor de toekomst. MoMaMo gebruikt aantrekkelijke kleding voor het communiceren van dit doel en om emotionele investering aan te moedigen; en een gedeeltelijke of gehele invoering van de technieken uit dit project op een grotere schaal kan voor een industrie zorgen die stopt met het aanpassen van concepten om hogere winstmarges binnen te halen, maar in plaats daarvan om duurzame praktijken en het heropbouwen van leefomgevingen geeft.