(Archief) Building Bodies

Door de geschiedenis heen heeft de architectuur de menselijke maat gebruikt als de sleutel tot ruimtelijk ontwerp. De idealisering van de overwegend mannelijke vorm is historisch afgeleid van allerlei onderling verbonden overtuigingen die hun oorsprong hebben in de oudheid en tot in de moderne tijd voortduren. Tot op de dag van vandaag biedt dit mannelijke ideaalbeeld de basis voor het berekenen en beredeneren van architectonische ruimte.

Architecten lijken wel tevreden te zijn met deze universele maten. En doordat zij zich blijven beroepen op de Vitruviaanse maten van de mens, Le Corbusier’s Modulor of Neuferts Bauentwurfslehre, komt de architectuur nauwelijks tegemoet aan de diversiteit van lichamen waaruit de mondiale samenleving bestaat. Zij past vooral die ene specifieke norm, het geïdealiseerde Europese mannenlichaam.

Building Bodies zoekt de confrontatie met de willekeur van deze uitgangspunten in de architectuur, en het gegeven dat de maat voor universeel ontwerp niet langer onbetwist is.