(Archief) RACCOGLIERE

Het zouttijdperk

Gelegen tussen land en zee was Venetië altijd overgeleverd aan de getijden en de weersomstandigheden. In 1966 zouden de hoge zeespiegel en de overstromingen het landbouwlandschap van de lagune voorgoed veranderen; de bekende perzikbomen verdwenen op Sint-Erasmus, en in plaats daarvan brak voor de Venetianen de dageraad aan van de zoute tomaat. Vandaag verliezen de boeren hun vruchtbare gronden beetje bij beetje terwijl de verzilting zich langzaam een weg baant door het land. Dit is de frontlinie van de klimaatverandering. Toch gedijen sommige planten in deze extreme omstandigheden, namelijk halofyten, zoutminnende planten zoals de zeekraal.

Zoutculturen

Ondanks de groeiende overvloed aan zeekraal in de lagune, de vele gebruiksmogelijkheden en de hoge marktwaarde ervan, zijn de Venetianen er niet in geslaagd er gebruik van te maken. Niet alleen is de oogst door verschillende organisaties verboden, maar het bevaren van de ondiepe wateren van het moerasgebied van de lagune vereist vaardigheden die voornamelijk alleen plaatselijke vissers bezitten. De boeren daarentegen zijn er nog niet volledig van overtuigd dat deze plant-architect een mogelijk nieuw gewas zou kunnen zijn.

Maar terwijl het land de vegetatie verandert, moet de plaatselijke cultuur zich aanpassen aan de nieuwe omstandigheden. Door middel van een verzameling instrumenten speculeert het project over de toekomst van de lagune wanneer de Venetianen de vele voordelen van zeekraal en andere halofyten zullen erkennen, en toegang zullen krijgen tot het oogsten, cultiveren en verwerken ervan voor verschillende doeleinden. Met een speciale tweetalige publicatie met lokale stemmen die oproepen tot regeneratieve praktijken, nodigt Raccogliere de lokale gemeenschap uit om de commons in de lagune te heroverwegen en een veerkrachtige samenleving te vormen.

Over de ontwerpers

Daniel Garber en Amalia Magril zijn een multidisciplinair ontwerpsduo gevestigd in Nederland. In hun praktijk betrekt het duo kritische reflecties en diepgaand onderzoek van productiesystemen, toeleveringsketens en visuele en materiële culturen, om de krachten die ons dagelijks leven en onze omgeving vormgeven beter te begrijpen.

Sigrid Schmeisser is een multidisciplinaire ontwerper uit Oostenrijk, gevestigd in Nederland. Schmeisser werkt zowel in de kunst & cultuur als in de academische sector. Sterk onderzoek en een conceptuele aanpak liggen ten grondslag aan haar commerciële werk dat leidt tot publicaties, tentoonstellingsontwerpen en multimedia projecten. In haar zelfsturende werk onderzoekt ze kritische onderwerpen binnen de (visuele) cultuur, de afvalcrisis en de relatie tussen mensen en planten.