![]({
"default": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/momenten3-2022_1661248245_1800x1010.jpg",
"tablet-wide": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/momenten3-2022_1661248245_1280x720.jpg",
"tablet-small": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/momenten3-2022_1661248245_968x544.jpg",
"phone-wide": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/momenten3-2022_1661248245_680x.jpg"
})
Waden in de oneindigheid van zachte materialen. Troost vinden in breisels. Momenten van Gebreide Troost is een gesprek wat ik aanga met mijn materiaal. Een project waar de liefde voor wol naar voren komt. Waarin zachtheid zich koppelt aan rust. De rust die ik zelf ervaar tijdens het maakwerk.
Opnieuw beginnen
Het werk vindt zijn vorm in een 3D installatie. Een presentatie van een vormonderzoek dat altijd voelt als ongoing. Voor mij is ophangen ook ontwerpen. Het continue bevragen van de zachtheid van mijn materiaal
en de vorm die mijn werk kan aannemen. Het continue bevragen van de vorm. Een balans tussen ophangen, vastleggen, bevragen. Met spijkers in de muur slaan, draden verbinden met elkaar, ze weer verwijderen.
Opnieuw beginnen.
Zoals Eva Hesse zei over haar werk No Title: ‘Hung irregularly tying knots as connections really letting it go as it will. Allowing it to determine more of the way it completes its self.’
Ik presenteer mijn werk op verschillende manieren. Zonder schetsen of een van tevoren uitgedacht plan. Maar met de focus op mijn intuïtie en wat mijn
materiaal van mij vraagt.
Ik ben geen modeontwerper, en ik ben dat nooit geweest. Ik denk niet in patroondelen en coupnaden. Ik denk in breisels, haaknaalden, draden verbinden en verweven met elkaar. Bij mij is de trui geen trui. Langzaam verloor de trui zijn rol als kledingstuk, en begon ik hem te zien als een sculptuur.
