![]({
"default": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/3de9d6d8-5130-405b-b0b5-91ab62153f09_1662072303_1800x1010.jpeg",
"tablet-wide": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/3de9d6d8-5130-405b-b0b5-91ab62153f09_1662072303_1280x720.jpeg",
"tablet-small": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/3de9d6d8-5130-405b-b0b5-91ab62153f09_1662072303_968x544.jpeg",
"phone-wide": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/3de9d6d8-5130-405b-b0b5-91ab62153f09_1662072303_680x.jpeg"
})
Aan het begin van de pandemie in 2020 werden we met de dood geconfronteerd. We waren genoodzaakt om onze benadering van rouw te herzien. De symbiotische urn die Lauren Raaijmakers (1996) creëerde na het overlijden van haar opa door Covid-19 presenteert een nieuwe benadering van onze rouwrituelen.
De pandemie en onze rouwprocessen
De pandemie heeft onze interactie met de dood, de stervende en onze rouwprocessen sterk beïnvloed. De angst die de wereld voelde, maakte een ets in onze herinneringen.
We waren genoodzaakt afstand te houden en elkaar online te ontmoeten, alleen te rouwen. Maar waar de mogelijkheden afnemen, ontstaan ​​nieuwe perspectieven. Het was hartverscheurend toen mijn opa stierf aan covid-19 en ik tijdens het proces geen afscheid kon nemen of de hand van mijn oma kon vasthouden. Ik werd gedwongen het rouwprocess op een andere manier aan te gaan. Op dat moment ontstond de gedachte aan een urn omarmd door huid. De urn roept aanraking en nabijheid op. Het vraagt ​​om een ​​andere benadering van het object. Geen stilstaand ‘doods’ object maar een van interactie en leven.
Het abjecte en het vel van de melk
De urn roept niet enkel tot aanraking op. De gecompliceerde interactie tussen de doden en de levende kan ook Abjectie oproepen. In Julia Kristeva's "Powers of Horror" legt ze uit hoe het Abject voor subject verschijnt als een bedreiging voor systeem en orde. Daarom probeert men het Abjecte te verdrijven om zichzelf te vestigen. In de urn bevindt zich een spanningsveld tussen het levende en het dode. Het behoort een ​​systeem te verstoren waarin dood en leven strikt gescheiden zijn. De as wordt omarmt door de huidstructuur die het DNA draagt. Het roept aanraking op voor een object dat als onaanraakbaar wordt beschouwd. De tegenstrijdige structuren, vormen en natuurlijke materialen laten een gevoel van onbehagen achter.
Het haar, het bloed en de scoby
De huidstructuur van de urn is gemaakt van een symbiotische cultuur van bacteriën en gisten (scoby) die bovenop kombucha groeit. De moeder scoby blijft dochter scoby's voortbrengen en ze beginnen hun eigen stamboom te groeien. In deze familie van scoby's is het DNA van de overledene, het haar, het bloed en het geïsoleerde DNA geïntroduceerd. De lange familie bloedlijnen die door de huidstructuur lopen omhelzen de as van de overledene. Totdat de urn ook zelf begint af te breken.
