De Nederlandse delta is aan het verdrogen. We hebben met het oog op waterveiligheid jarenlang overtollig water zo snel mogelijk afgevoerd naar zee. Door klimaatverandering hebben we nu te maken met toenemende hitte en droogte. Ons watersysteem is nog niet ingericht op deze nieuwe situatie. Nóg niet!
De droge delta
De Nederlandse delta is niet ingericht om water vast te houden. Nog niet. Dat vraagt om een omslag in denken en handelen: van een vanzelfsprekend natte delta die haar water zo snel mogelijk moet afvoeren om droge voeten te houden, moeten we naar een delta die zoetwater kan vasthouden om erover te kunnen beschikken als we het nodig hebben. Het is een nieuwe uitdaging die het IABR–Atelier Droogte in de Delta door middel van ontwerpend onderzoek in beeld brengt.
Ontdekkingsreis naar het middelpunt der aarde
De resultaten van het ontwerpend onderzoek zijn in de vorm van twee doorsneden van de Nederlandse delta in kaart gebracht, de delta in 2020 en in 2050. We kijken richting Duitsland, Frankrijk en België, stroomopwaarts langs de Rijn, Maas en Schelde – in de verte zien we de Alpen. Op de eerste doorsnede [2020] zien we hoe onze delta nu functioneert en welke problemen zijn ontstaan door klimaatverandering. Op de tweede [2050] zien we wat de mogelijke bouwstenen voor een nieuwe, gemeenschappelijke zoetwaterstrategie opleveren, in samenhang met andere transitie-opgaven, zoals energietransitie, voedselproductie en verstedelijking.
Dit werk van Studio Marco Vermeulen was gemaakt in opdracht van en te zien bij de Internationale Architectuur Biënnale Rotterdam 2020.