(Archief) Embassy of Inclusive Society

Leren en ontleren

Als je kijkt naar het publieke debat en de beleidsveranderingen in Nederland, lijkt het alsof er meer ruimte wordt gemaakt voor maatschappelijke verschillen. Het besef van het belang van zelfexpressie neemt toe en er is groeiende aandacht voor de behoeften en lang bevochten rechten van groepen die van oudsher op de zijlijn hebben gestaan. Tegelijkertijd – of het nu komt door toenemende ongelijkheid, demografische veranderingen of wereldwijde crises – nemen polarisatie en maatschappelijke kloven toe. Van tegengestelde opvattingen tijdens de Covid gezondheidscrisis, de negatieve reacties op emancipatiebewegingen tot verhitte debatten over nationale verhaallijnen. De samenleving wordt geconfronteerd met uitdagingen waarvan de effecten dwars door sociale groepen heen lopen, zoals een wereldwijde klimaatcrisis en een dreigend tekort aan zorgmedewerkers in onze vergrijzende samenleving op nationaal niveau. In een tijd die oproept tot solidariteit en gedeelde verantwoordelijkheid, voelt het alsof we steeds verder van elkaar af komen te staan. Hoewel diversiteit en heterogeniteit ons de rijkdom van het verschil kunnen bieden, worden ze nog steeds vaak als een probleem gezien.

Van oplossingsgericht naar procesgericht

Wanneer we inclusiviteit als een probleem behandelen, denken we dat dit iets is dat opgelost moet worden. Dat resulteert in tijdelijke oplossingen, protocollen en tokenisme. Kijk naar de werkcultuur als voorbeeld: een hoge snelheid en prestatiedruk bieden weinig ruimte voor werkelijke verandering in hoe mensen met elkaar omgaan. Hoewel diversiteit en inclusie bij veel organisaties hoog op de agenda staan, zijn ze vaak niet meer dan protocollen en vaaggeformuleerde ambities op papier. De oplossingsgerichte benadering van inclusiviteit gaat voorbij aan de diepere waarden van pluraliteit en veelheid, en aan de machtsoverdracht die nodig is voor echte systemische verandering. Maar al te vaak houden inspanningen voor inclusiviteit de opdeling van de samenleving in vele subgroepen in stand, in plaats van te zoeken naar verbindingen.

Wat betekent het om anders te zijn op een manier die rekening houdt met en respect heeft voor elkaars menselijkheid? Het is een kans om te ontwikkelen als samenleving, om samen te groeien vanuit en met onze verschillen. Dit vereist een actieve inzet voor een continu proces.

Leren en ontleren

De Embassy of Inclusive Society ziet inclusiviteit als een continu proces van leren en ontleren. Wat moeten we (ont)leren om samen te kunnen leven met verschillen? Welke vaardigheden, houdingen, praktijken, routines en gewoonten zijn onmisbaar voor een samenleving waarin iedereen erbij hoort? En hoe kunnen ontwerpers en makers een rol spelen bij het creëren van momenten, tools en ruimtes voor dat (ont)leren? Leren en ontleren is een procesgerichte aanpak waarbij de waarde eerder ligt in de zoektocht dan in het resultaat. Als onderdeel van deze aanpak probeert de Embassy de bestaande relaties met onze partners te verdiepen en voort te bouwen op eerdere samenwerkingen en inspanningen. We willen ruimte maken voor creatieve initiatieven vanuit de gemeenschap. Werken aan een inclusievere samenleving kan worden gedaan door ons te verdiepen in de kennis, vaardigheden, praktijken en activiteiten die binnen verschillende gemeenschappen bestaan, ​​in plaats van steeds weer opnieuw te beginnen.

Met ruimtelijke experimenten onderzoeken we hoe verschillende lichamelijke behoeften kunnen worden gefaciliteerd in inclusieve ruimtes. We dagen onze denkpatronen uit.