Onderhuids

De kunst van het verpleegkundige werk

Wat doen verpleegkundigen eigenlijk? En zijn er in de toekomst nog wel genoeg ‘handen aan het bed’? Is zorg een oneindig bulkgoed? Het werk van verpleegkundigen is in ieder geval niet in één containerbegrip te vatten.

In Onderhuids werken kunstenaars en verpleegkundigen samen om verpleegkundig werk en zijn grenzen te verkennen én te verleggen. De kunstenaars Nieke Koek, Aart Strootman en Dana Dijkgraaf hebben drie werken gemaakt in samenwerking met verpleegkundigen Inge Smits en Jessica Berkvens (Kempenhaghe), Monique van Huijgevoort (Archipel Zorggroep) en Elise Bot (De Wever). De kunstenaars hebben de contexten waarin de verpleegkundigen werken onderzocht en vertalen hun ervaringen naar beeldend, klinkend, sculpturaal en speels werk.

De drie werken van de expositie van Onderhuids worden in en om een ambachtelijk gemaakte exacte houten kopie van een zeecontainer getoond. De container representeert de vaak onzichtbare en onophoudelijke stroom van werk en essentiële goederen die meer aandacht verdienen.

Bezoekers worden uitgedaagd na te denken over datgene wat verpleegkundige doen, over de impact van hun vaak onzichtbare werk en hoe dit werk een bijdrage levert aan onze zorg.

Kempenhaeghe Kloostervelden

Wat betekent het geven van goede zorg binnen een epilepsie woonzorginstelling? Wie of wat zorgt ervoor dat de bewoners zich vrij, welkom, veilig en gewaardeerd voelen? Zijn het de verpleegkundigen, de woonbegeleiders, de mensen die werken in de dagbesteding, de boerderijdieren of de vogels in het bos? Is het het landschap, zijn het de bomen, is het de frisse lucht? Of vervult iedereen zijn rol hierbinnen en gaat het om het geheel wat samen zorgt?

Grafisch ontwerper Dana Dijkgraaf en verpleegkundigen Inge Smits, Jessica Berkvens en beleidsmedewerker Anneke Rings gingen samen met elkaar aan de slag in de vorm van een co-creatie traject om samen een beeldend antwoord te formuleren. Samen zijn ze op zoek gegaan naar de verhalen binnen Kempenhaeghe. Ze zijn in gesprek gegaan met bewoners en zorgverleners van het Centrum voor Epilepsiewoonzorg. Wat maakt de omgeving rondom Kempenhaeghe, genaamd Kloostervelden, uniek? Wat motiveert de zorgverleners om te werken bij Kempenhaeghe en zich met passie in te zetten voor het zorgen voor anderen? Tijdens een workshop samen met bewoners van het Centrum voor Epilepsiewoonzorg zochten zij naar nog meer verdieping op deze vraag.

Drie pijlers van Kempenhaeghe Centrum voor Epilepsiewoonzorg

Wat begon als een ode aan de verpleegkundigen, heeft zich ontwikkeld tot een drieluik waarin drie pijlers van Kempenhaeghe Centrum voor Epilepsiewoonzorg worden verbeeld: de inwoner, de zorgverlener en de omgeving. Refererend naar het bekende begrip in de verpleegkunde — Rust, Reinheid en Regelmaat —heeft ieder paneel een eigen drietal woorden. Centraal staat de zorgverlener die werkt vanuit passie, maar waarin ook de werkdruk en ontwikkelingen in het zorglandschap veel vragen van hen. Aan de flanken staan links de bewoners, waarin in het heden steeds meer aandacht is voor ontplooiing en ontwikkeling, maar waarin de epilepsie en de geschiedenis altijd aanwezig zijn. Aan de rechterflank staat het landschap van Kloostervelden. Samen vormen zij de kern voor Kempenhaeghe Centrum voor Epilepsiewoonzorg.