(Archief) Bij leven

Niet alleen in dood, maar vooral, 'Bij leven'.                

In de wereld van de levenden, weten we niet meer hoe we om moeten gaan met de overledenen. Ik vergelijk het met een vliegveld waarin de doden de passagiers zijn die we uitzwaaien. Met gepaste afstand, afgesneden; een vertrekhal zonder doorgang naar het vliegtuig. ‘Bij Leven’ vormt die doorgang. Een plek waar dood en leven elkaar tegenkomen, een zachtere grens.

De bronzen afdrukken zijn gebruiksvoorwerpen, om zo om een overledene dichtbij te houden. Een contactmoment, een combinatie tussen monument en gebruiksvoorwerp, waar positief en negatief elkaar raken.

Met donkere en lichte plekken, met gouden randjes waar de voorwerpen het vaakst worden aangeraakt, verbeeldt het brons de tijd. Zo ontstaat er niet alleen een fysieke herinnering aan iemand, maar ook een verbeelding van de doorgroeiende relatie tussen beide.

Voor het maken van een bronzen voorwerp kan elke hand gebruikt worden, de voorwerpen worden op maat gemaakt naar je eigen hand of die van iemand anders.

‘Bij Leven’ is genoemd naar het refereren naar iemand in zowel dood als leven tegelijkertijd.