Hidden wavelength, contemporary scenes in Infrared

Is er meer aan de realiteit dan wat we met het oog kunnen zien?

Het menselijk oog is beperkt tot het waarnemen van een smalle band van elektromagnetische straling die bekend staat als het visuele spectrum, dat zich uitstrekt van ongeveer 380 tot 700 nanometer. Ter referentie: 550 nm komt overeen met de kleur groen; onder dit bereik liggen de blauwtinten, en erboven de gele, oranje en rode tinten. Echter, voorbij het rood ligt het infraroodspectrum—straling die we niet kunnen zien, maar die we wel kunnen voelen als de warmte van een hete pan. Infrarood is onzichtbaar voor het blote oog, maar met een thermische camera wordt een verborgen wereld onthuld. Je zou bijvoorbeeld op afstand kunnen bepalen of iemand een ijskoude drank of een hete thee drinkt—niet door visuele aanwijzingen zoals condensatie op het glas of stoom boven een mok, maar door de specifieke elektromagnetische straling die door het object wordt uitgezonden. Als dit geen vorm van moderne magie is, wat dan wel?

Wat inspireerde dit project?

Dit project is geïnspireerd door twee verschillende, maar onderling verbonden aspecten van het leven van de maker, samengevoegd tot een samenhangende uitdrukking van het zelf. De technologische inspiratie komt voort uit het ingenieurswerk van de kunstenaar in onderzoek en ontwikkeling bij een toonaangevend bedrijf in de omgeving van Eindhoven. Gedreven door de wens om de grenzen van ons empirisch begrip van licht- en materiaalinteracties te verleggen, wilde de kunstenaar de schoonheid van technologische vooruitgang op een manier tonen die aanslaat bij het publiek via een eigentijds visueel medium. De onderwerpen van de afgebeelde scènes zijn diep persoonlijk, geïnspireerd door reizen naar Zuid-Amerika, waar het idee ontstond om de “hitte” van Brazilië vast te leggen. Gewapend met een zakformaat thermische camera, legde de kunstenaar de infraroodwereld van dit exotische landschap vast. De unieke contrasten van nachtelijke scènes, die de stralende warmte van menselijke activiteit onthullen die met het blote oog niet te zien is, boden de perfecte inhoud om de artistieke waarde van moderne technologie tot leven te brengen.

Wat is de intentie en wie is de doelgroep?

Marton Mogyorosi’s intentie is om de oppervlakkigheid die vaak te zien is in hedendaagse kunst uit te dagen door verwondering opnieuw te introduceren door de fusie van wetenschap en kunst. In een tijdperk van snelle wetenschappelijke vooruitgang in het Antropoceen, waarin onderzoek in chemie, biologie en fysica het leven en de esthetiek herdefinieert, ziet Mogyorosi de noodzaak om deze disciplines te overbruggen. Eindhoven, met name tijdens de Dutch Design Week, biedt de ideale omgeving voor deze samensmelting. De stad is een uniek smeltkroes van creatieve ontwerpers en baanbrekende ingenieurs en wetenschappers die werken bij instellingen zoals de High Tech Campus, ASML en het erfgoed van Philips. Door een esthetisch aantrekkelijk kunstwerk te creëren met technologische interactie, wil Mogyorosi een tastbaar gesprek op gang brengen tussen deze gemeenschappen—een gesprek dat zelfs door visueel gehandicapten kan worden ervaren. Door het gebruik van unieke materialen en innovatieve technieken streeft dit project ernaar museumwaardig te zijn en de grenzen van wat kunst en technologie samen kunnen bereiken, te verleggen.