Jietse Vanlandschoot onderzoekt gemarginaliseerde stedelijke ruimtes, waar verwilderde ecologieën en ruïnes een glimp bieden van de toekomst. Hij documenteert de historische, biologische en culturele aspecten van deze plekken en vertaalt ze naar objecten die deze landschappen verbeelden.
Terrain Vague
Stedelijke landschappen evolueren aan een hoog tempo. Fabrieken verdwijnen en verschijnen op andere plaatsen, treinsporen worden niet meer gebruikt en onbeheerde bermen vormen de grens tussen het vertrouwde beton en wilde gebieden. Nieuwe hoeken en kieren ontstaan in landschappen die voor en door de mens zijn ontwikkeld. Deze tussenruimtes, ook wel âTerrain Vagueâ genoemd ontstaan uit brute architecturale interventies tussen industrie en woonwijken, grenzend aan transportwegen. Deze gemarginaliseerde plaatsen worden afgeschreven als âeconomisch onproductiefâ in de stedelijke context omdat ze geen specifieke functie hebben. Door deze afwezigheid van functie, valt deze ruimte buiten de strikte regels van het stadsleven en ontstaat er een ruimte van vrijheid.
Landschapslezen
Het project âneglect to Objectâ verkent en documenteert het Terrain Vague als een inspiratiebron. In een verwilderde staat bieden de verschillende spontane gewassen, ruĂŻnes en vergeten objecten, verspreid in de ruimte een blik op het verleden, het hedendaagse en het toekomstige landschap. Door deze landschappen te lezen vanuit het perspectief als ontwerper en maker, worden culturele, biologische en historische elementen vertaald in materiaal- en vormstudies. Aan de hand van deze studies worden artefacten ontworpen en uitgewerkt waarbij vorm, en materie en functie verwijzen naar het Terrain Vague.
materialisatie
De eerste objecten zijn opgebouwd uit Robiniahout, een boomsoort die eigen is aan het terrain vague. Dit hout vormt organische structuren die verwijzen naar de natuurlijke vormen van het landschap. Ook metalen spelen een belangrijke rol. Voor de lantaarn wordt gegoten aluminium gebruikt dat de textuur en vorm van polystyreenschuim overneemt, referend naar de afbrokkelende aard van het landschap. Vanuit dit aluminium rijst een stalen frame, waar bewerkte plaatjes gebroken glas in zijn gespannen.
Deze objecten vormen geen eindpunt, maar een tussenstap, een vertrekpunt voor nieuwe objecten en projecten die verder uit deze methode zullen ontstaan.